ایکنا از بایستههای شهر اخلاقی گزارش میدهد؛
سیمای شهری بیعاطفه و پر ز ازدحام تنهایی، شهری که هر روز نمایش معماریهای ناهمگون و ناموزون، فقر و تکدیگری، آلودگیهای صوتی، ترافیکهای طولانی را به صحنه میبرد و در کنار این همه، فریادهای بلند و خاموش شهروندان ناخوش و ناراحت آن، گوش عابران خستهاش را کر میکند؛ عابرانی که به آسانی دروغ میگویند و به سادگی از کنار هم گذر میکنند، نبض پایتخت را به شماره انداخته است؛ تهران، پایتخت ایران در این روزگار «کیمیای آرامش و اخلاق» را از صاحبانش طلب دارد.