در این روایت، فداکاری و شجاعت یاران برجسته امام حسین(ع) همچون سعید بن عبدالله، ابوسمامه صائدی، زهیر بنقین، حجاج بن مسروق و حنظله شبامی در واقعه ظهر عاشورا و نقشآفرینی آنان در دفاع از امام و اقامه نماز ظهر به تصویر کشیده میشود.
در این روایت، به زندگی و شهادت جمعی از برجستهترین یاران امام حسین(ع)، چون ابوشَعثاء کندی، مسلم بن عوسجه، حر بن یزید ریاحی و حبیب بن مظاهر پرداخته میشود؛ مردانی که با تصمیمات سرنوشتساز خود، جلوههایی ماندگار از وفاداری، ایثار و آزادگی را در واقعه عاشورا رقم زدند.
در بخش دیگری از روایت شهدای پیش از ظهر عاشورا، رشادتهای اصحاب وفادار امام حسین(ع)، چون عمرو بن خالد، سعد، بریر بن خضیر و نافع بن هلال به تصویر کشیده میشود؛ کسانی که با وفاداری و شجاعت، در سختترین لحظات تا پای جان در کنار امام(ع) ایستادند و جاودانه شدند.
در نخستین حمله سپاه دشمن پیش از ظهر عاشورا، جمعی از اصحاب باوفای امام حسین(ع) از جمله نصر بن ابینیزر، نعمان بن عمرو راسبی، نعیم بن عجلان، عبدالله بن عمیر و دو برادر وفادار، با فداکاری و رشادت تا پای جان در کنار امام(ع) ایستادند و به شهادت رسیدند.
امام حسین(ع) در روز عاشورا پس از دعوت به صلح و رد هرگونه ذلت، با سخنان خود سپاه عمر بن سعد را مخاطب قرار داد و بر شهادت، پایداری و رسوایی دنیای فانی تأکید کرد؛ این خطبه به عنوان لحظهای کلیدی در تاریخ حماسه عاشورا شناخته میشود.
امام حسین(ع) در دومین خطبه عاشورا ضمن رد هرگونه سازش ذلتبار با سپاه عمر بن سعد، پیام شجاعت، وفاداری و ایستادگی مقابل ظلم را بیان کردند و هشدار دادند که دینفروشی و طمعورزی عاقبتی جز تباهی ندارد و با اندک یارانش آماده شهادت شدند.
امام حسین(ع) در شب عاشورا با برداشتن بیعت، یاران را آزاد گذاشت، اما آنان با وفاداری و اخلاص، تا آخرین لحظه کنار امام ایستادند. با اقدامات حفاظتی، سفارش به غسل و دعا و توصیه به صبر و شکیبایی، امام اصحاب و خاندان خود را برای روز عاشورا آماده ساخت.
در روز تاسوعا، با وجود محاصره لشکر دشمن و پیشنهاد اماننامه برای فرزندانامالبنین، حضرت عباس(ع) و برادرانش وفاداری خود به امام حسین(ع) را اثبات کردند و امان عبیدالله را طرد کردند.