Hikimar maimaita wasu ayoyi a cikin Alkur'ani

Alkur'ani mai girma yana da surori 114 da ayoyi 6236 wadanda aka saukar wa Annabin Musulunci (SAW) a cikin shekaru 23. Daga cikin wadannan ayoyi, akwai kalmomi, ayoyi, batutuwa da labarai daban-daban wadanda aka maimaita su. Amma menene dalilin wadannan maimaitawa?

An saukar da kur'ani a hankali kuma a lokuta daban-daban kuma don amsa bukatu daban-daban a cikin shekaru 23. An ambaci wasu ra'ayoyi, jimloli da ayoyi a cikin Alqur'ani sau biyu ko fiye. Ana amfani da waxannan maimaitawa sau da yawa don jaddada abin da kalmomin suka kunsa da tafsirinsu, ko kuma nuna girma da muhimmancin wannan batu, da kuma jawo hankalin masu saurare zuwa ga jigogin da aka ambata a cikin wannan surar. Wato, gabaɗayan manufar ita ce jawo hankalin mai saurare zuwa ga maudu'in ko maudu'in da ake so.

An yi ta maimaita wasu batutuwa don wannan dalili, don Allah ya sami ikirari daga bayin Allah. Kamar aya ta 13 a cikin suratu Rahman da take cewa: To, sabõda wanne daga ni'imõmin Ubangjinku  kuke ƙaryatãwa? An maimaita wannan ayar sau 31 a cikin suratu Rahman.

Haka nan maimaita ayoyin uzuri ne na koyan darasi.

Maimaita kissar Annabi Ibrahim da Annabi Musa (AS) a cikin Alkur’ani mai girma na daya daga cikin wadannan lokuta. Girma da sarkakkun labaran nan guda biyu suna da girman gaske ta yadda an ambace su a cikin surori daban-daban na Alkur'ani da kuma irin damar da aka samu. Ana iya ganin halaye masu kyau da marasa kyau a cikin waɗannan labarun; Halayen da makomarsu ta dogara ne akan ayyukansu sun zama darasi ga al'umma masu zuwa.

Maimaita wani lokaci na mutane da yawa ne da kafa al'ada, wani lokacin yana nuna hadin kai wajen bayyana manufa da hanya, wani lokacin kuma don tunawa. Kowane maimaituwa a cikin Alkur'ani yana da falsafa ta musamman, wacce za a iya cewa tana daga cikin falalar harshe da adabi na Alkur'ani.