به گزارش ایکنا از مازندران، در ایام ماه محرم، سلسله مباحث «پرواز تا ملکوت» با موضوع «بررسی قصه کربلا» از سوی محمدهادی یداللهپور، دانشیار مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی بابل در قالب پادپخش (پادکست) با همکاری ایکنا منتشر شد.
در مبحث بیستوپنجم «پرواز تا ملکوت» به مروری بر سخنرانی سرنوشتساز امام حسین(ع) در روز عاشورا در رد ذلت و آغاز نبرد کربلا پرداخته شده که خلاصه آن را میخوانیم و میشنویم.
امام حسین(ع) در میدان کربلا پس از پیشنهاد صلح، خطاب به سپاه عمر بن سعد فرمود: عبیدالله مرا میان شمشیر و ذلت قرار داده و هیهات که خاندان پیامبر(ص) به ذلت تن دهند و هیچ مسلمان غیرتمند، خواری را نمیپذیرد. امام(ع) تاکید کرد، حتی اگر تنها بماند با همان یاران اندک با دشمن خواهد جنگید.
پس از آن امام، عمر بن سعد را فراخواند و نسبت به سراب حکومت ری و گرگان هشدار داد و گفت: پس از شهادت من، هرگز به خوشبختی دنیا و آخرت نخواهی رسید. عمر بن سعد با خشم فرمان حمله را صادر کرد.
امام رو به سپاه دشمن ایستاد و خداوند را برای فناپذیری دنیا سپاس گفت، از فریب دنیا برحذر داشت و آنان را که پس از ایمان کافر شدند، از رحمت الهی دور دانست.
شمر از امام دلیل سخنانش را جویا شد و امام او را به تقوا دعوت کرد و یادآوری نمود که خود فرزند دختر پیامبر(ص) است و حدیث پیامبر درباره منزلت ایشان را گوشزد کرد.
با آغاز صفآرایی سپاه کوفه، حُر بن یزید ریاحی که میان پشیمانی و تردید بود، پس از گفتوگو با عمر بن سعد، توبه کرد و به جمع یاران امام پیوست.
حُر سپاه کوفه را به سبب عهدشکنی و محاصره امام و اهلبیت ایشان سرزنش نمود. سپس به امام بازگشت و در راه آن حضرت دفاع کرد.
در این هنگام گروهی با تیر به سمت امام و یاران او حمله بردند و حر در برابر امام ایستادگی کرد. امام برای حر دعا کرد و عمر بن حجاج به کوفیان هشدار داد که یاران امام تصمیم به شهادت گرفتهاند و بهتر است تکتک مبارزه نکنند.
در پایان، امام همام(ع) تاکید نمود که همانگونه که پیامبران پیشین با کافران روبهرو شدند، خود نیز در دفاع از شرافت و دین دست از مقاومت برنخواهد داشت و تسلیم ظلم نخواهد شد.
انتهای پیام