به گزارش ایکنا از مازندران، در ایام ماه محرم، سلسله مباحث «پرواز تا ملکوت» با موضوع «بررسی قصه کربلا» از سوی محمدهادی یداللهپور، دانشیار مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی بابل در قالب پادپخش (پادکست) با همکاری ایکنا منتشر شد.
مبحث هجدهم «پرواز تا ملکوت» به شرح اقدامات عبیدالله بن زیاد برای بسیج نیرو و اعزام سپاهیان از کوفه به کربلا و واکنش مردم کوفه نسبت به جنگ با امام حسین(ع) پرداخته است که خلاصهای از این مبحث را میخوانیم و میشنویم.
عبیدالله بن زیاد پس از اعزام عمر بن سعد به کربلا قصد داشت لشکری بزرگ برای جنگ با امام حسین(ع) آماده کند، اما مردم کوفه از جنگ با امام(ع) اکراه داشتند و بسیاری از سپاهیان فرار میکردند. او سوید بن عبدالرحمان را مأمور پیگیری کسانی که از جنگ فرار میکردند، کرد و حتی برای عبرت، مردی شامی را که فرار کرده بود، اعدام کرد.
عبیدالله پس از فراخوان عمومی در مسجد کوفه مردم را به پیروی از یزید و مقابله با امام حسین(ع) تشویق کرد و وعده عطایا داد. سپس با جمعی از یارانش به سمت نخلیه رفت و چند فرمانده همچون حصین بن نمیر، حجار بن ابجر، شبث بن ربعی و شمر بن ذیالجوشن را برای کمک به عمر بن سعد اعزام کرد.
شمر بن ذیالجوشن با چهار هزار نفر، یزید بن رکاب کلبی با دو هزار نفر، حصین بن نمیر با چهار هزار نفر، مظاهر بن رهینه با سه هزار نفر و نصر بن هرزه با دو هزار نفر به جنگ با امام حسین(ع) رفتند. مجموع این نیروها به ۲۰ هزار نفر رسید.
در پنجم محرم، شبث بن ربعی که وانمود میکرد بیمار است و نمیخواهد به کربلا برود، توسط عبیدالله تهدید و مجبور به حرکت به کربلا شد. او در شب با یک هزار سواره به سوی کربلا اعزام شد.
در این دوران، استفاده ابزاری از دین برای توجیه اقدامات سیاسی و اجبار مردم، توسط عبیدالله و دیگر حاکمان بسیار رواج داشت.
زهیر بن قیس نیز با ۵۰۰ سوار مأمور شد تا مانع پیوستن حامیان امام حسین(ع) از کوفه شود. با این حال عامر ابن ابی سلامه موفق شد با وجود مراقبتها خود را به امام حسین(ع) برساند و به شهادت برسد. تعداد لشکریان عمر بن سعد در کربلا مورد اختلاف است، اما برخی منابع 30 هزار نفر نظامی حقوقبگیر را ذکر کردهاند.
در ششم محرم، عبیدالله نامهای به عمر بن سعد نوشت و تأکید کرد همه امکانات لازم برای حمله فراهم شده و هر روز گزارشها را دریافت میکند. با این حال، بسیاری از نیروها در بین راه به امام حسین(ع) نمیپیوستند و پراکنده میشدند.
در همین ایام، حبیب بن مظاهر با اجازه امام به سراغ قبیله بنیاسد رفت تا آنان را به یاری امام دعوت کند. حدود ۹۰ نفر از مردان قبیله همراه حبیب شدند. اما عمر بن سعد با ۴۰۰ سوار جلوی آنان را گرفت و قبیله بنیاسد ناچار به عقبنشینی شد. حبیب به امام(ع) بازگشت و امام فرمود: «لا حول و لا قوة الا بالله.»
انتهای پیام