نگاهی بر نمایش «سهراب‌کشون»
نمایش «سهراب‌کشون» به نویسندگی و کارگردانی سید مهرداد کاوسی حسنی، منتخب بخش تئاتر ملی اشکواره فرهنگی ـ هنری حسینی در مجتمع فرهنگی، هنری پیامبر اعظم (ص) رویان به اجرا درآمد.
به گزارش ایکنا از مازندران، نمایش «سهراب‌کشون» کاری از گروه نمایشی فریاد استان همدان منتخب هفتمین اشکواره فرهنگی ـ هنری حسینی، به نویسندگی، طراحی و کارگردانی سیدمهرداد کاوسی حسینی منتخب بخش تئاتر ملی اشکواره حسینی در مجتمع فرهنگی، هنری پیامبر اعظم (ص) رویان به اجرا درآمد.
در این نمایش احسان آزادجو و سیدمهرداد کاوسی حسینی به بازی پرداختند.
یاسر بیک‌زاده، دستیاری کارگردانی این نمایش را عهده‌دار بود، سید مهرداد کاوسی حسینی به عنوان طراح فضا، فریده کرمی مرام به عنوان طرح و دوخت لباس، رضا نیکویی به عنوان طراح پوستر و بروشور، یاری‌گر این نمایش بودند.
خلاصه داستان نمایش به ماجرای رزمنده دفاع مقدسی می‌پردازد که در کنار هم‌رزمش داستان رستم و سهراب از شاهنامه را نقل می‌کند، هنگام مرگ سهراب، نقل‌کننده قصه به یاد جنگ و کشته شدن پسر خودش سهراب می‌افتد، بر او جنون غلبه می‌کند و ...
حمیدرضا گل محمدی تواندشتی، کارشناس و منتقد تئاتر و دبیر کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران در نگاهی به این نمایش آورده است:
نمایش از کارگردانی و بازیگری بازیگران خوبی برخوردار بود. شروع کار با نقالی از شیوه‌ها‌ی نمایش‌های ایرانی آغاز شد و به روایت مبارزه مردان ایرانی از زمان رستم سهراب تا عصر حاضر پرداخت و مبارزات دلیر‌مردان ایرانی که در راه حفظ وطن با گذشتن از جان خویش با خونشان به آبیاری وطن جهت جاودانه ماندن آن پرداختند.
نمایش به شیوه اجرای بازی در بازی با حضور دو بازیگر در چندین صحنه برخوردار بود و بازیگران از پس بازیگری و بیان هم‌گام با شخصیت بازی‌ها به خوبی برآمده بودند.
نمایش از ضرب‌آهنگ خوبی برخوردار بود و آغاز خوبی را به همراه داشت که مخاطب را با خود همراه می‌کرد و ارتباط خوبی با مخاطبان برقرار کرده بود.
با توجه به این نوع اجرای نمایشی در بازی بایستی از نشان‌هایی استفاده شود که مخاطبان را به شناخت از نقشی که بازیگر در آن فرو می‌رود، هدایت کند.
در اکثر بازی در بازی‌ها از نشانه‌ها استفاده شد اما در آخر نمایش پس از تغییر شخصیت نشانه‌ای دیده نشد تا مخاطب را به شناسایی شخصیت در پایان نمایش برساند، این عمل اگر از عمد یا غیر عمد انجام پذیرفته به روند روبه رشد نمایش لطمه وارد ساخته است. در برخی از بازی در بازی‌ها بازیگر لباس خاص شخصیت را بر تن می‌کرد که این مورد در این‌گونه نمایش‌ها به‌کار نمی‌رود و بایستی از نشانه استفاده شود.
از پرده‌های تبلیغاتی جهت شناسایی مبارزان، مجاهدان و شهدا در راه حفظ وطن و... به عنوان وسایل صحنه بهره‌برداری خوبی شد.
در کل می‌توان گفت که کارگردان توانسته است تا 70 درصد کار را به جلو سوق دهد و کار نسبتاً خوبی را که با مخاطب به خوبی همراه می‌شد، ارائه دهد.
