نگاهی به نمایش «آخرین درس زندگی» + عکس

به گزارش ایکنا از مازندران، نمایش «آخرین درس زندگی» منتخب بخش ملی نمایش خیابانی هفتمین اشکواره فرهنگی-هنری حسینی به نویسندگی فاطمه شریفی و کارگردانی سیدحسام‌الدین شریعتمداری کاری از گروه نمایشی هنرمندان بروجرد، استان لرستان، چهاردهم شهریورماه در مجتمع فرهنگی _ هنری پیامبر اعظم(ص) رویان به اجرا در آمد و با استقبال خوب مخاطبان روبرو شد.

بازیگری این نمایش را سیدحسام‌الدین شریعتمداری برعهده داشت و سیدحسین شریعتمداری به‌عنوان مسئول موسیقی، رامشیر گودرزی به عنوان دستیار صحنه، علی الیاسی به عنوان طراح بروشور و آمنه حسن‌علیزاده به‌عنوان مشاور کارگردان و طراح صحنه در اجرای این نمایش همکاری داشتند.

خلاصه داستان این نمایش میدانی به معلمی از شهر غزه می‌پردازد که به روایت چگونگی به شهادت رسیدن دانش آموزان مدرسه‌اش توسط بمباران صهیونیست‌ها می‌پردازد و ...

حمیدرضا گل‌محمدی‌تواندشتی، کارشناس، منتقد نمایش و دبیر کانون تئاتر سیاوشان جهاددانشگاهی واحد مازندران با نگاهی بر این نمایش گفت: این نمایش با تک‌بازی‌گر و به شیوه نقالی‌خوانی از نمایش‌های ایرانی و بازی در بازی به اجرا درآمد.

وی افزود: باتوجه به این‌که نمایش با آغازی خوب و جذاب شروع شد، تماشاگران را محو تماشای خود کرد به صورتی که مخاطبان دل به نمایش می‌دادند و این نکته توانایی کارگردان می‌رساند که به این اصل نمایشی یعنی توانایی در آغاز خوب نمایش دقت نظر داشته است.

گل‌محمدی بیان کرد: بازیگر این نمایش به خوبی در قالب نقش‌های مختلفی که در بازی در بازی داشت فرو می‌رفت و تماشاگران را محو تماشای بازی خود کرده و با ارتباط خوب روبرو می‌شد.

کارشناس و منتقد نمایش مازندرانی خاطرنشان کرد: با توجه به این‌که نمایش از یک بازیگر برخوردار بود، اما شیوه اجرایی نمایش، تماشاگران را بدون اختیار وارد نمایش می‌کرد به‌طوری که هر یک از تماشاگران و مخاطبان در قالب یک نقش در نمایش ظهور پیدا کرده و به بازی می‌پرداختند و یاری‌گر تک‌بازیگر نمایش می‌شدند.  

دبیر کانون تئاتر سیاوشان جهاددانشگاهی واحد مازندران با اشاره به این‌که طراحی صحنه و استفاده از نشانه‌های درست در نمایش به روند رو به رشد نمایش کمک بسزایی داشت. اظهار کرد: بازی خوب و روان و بیان واضح، صدای مناسب با نمایش‌های فضای باز و خیابانی و زبان بدن بازی‌گر کارایی خوبی را برجا گذاشت که تماشاکنان را وادار به‌توجه کردن با دقت به نمایش می‌کرد. بطور مثال در فضاسازی صحنه می‌توان به پارچه‌های سفید اشاره کرد که به عنوان کفن شهدا و چیدن آن‌ها در کنار یکدیگر تداعی جنازه‌های شهدا را به همراه داشت یا اینکه با آشفته کردن فضای صحنه و استفاده از ساز دف، تداعی‌کننده بمباران مدرسه بود.

وی افزود: جابجایی لوازم صحنه اقدام به ایجاد فضایی جدید می‌کرد که از دیگر نکته‌های مثبت در این نمایش به‌شمار می‌رفت.  

گل‌محمدی ادامه داد: موسیقی زنده و مناسب با فضای اجرا، زمان مناسب نمایش که در اندازه و قواره نمایش خیابانی بود، نیز یاری بخش این نمایش بود. کارگردان این نمایش که تک بازیگر این نمایش به شمار می‌رفت، توانست درصد بالایی را در موفقیت این نمایش ایجاد کند و نسبت به شش نمایش منتخب دیگر در این اشکواره صدرنشین باشد. 

وی  با اشاره به اینکه در عرصه نمایش توصیه می شود که کارگردان در یک نمایشی که خود کارگردانی می‌کند به بازی نپردازد، زیرا بازی کارگردان می‌تواند به کیفیت نمایش لطمه وارد سازد، زیرا عیب‌ها و نقص کار از دید او پنهان می‌ماند، اما در این نمایش کارگردان بازیگر توانست عملکرد خوبی داشته باشد و لطمه‌ای بر کیفیت کار وارد نسازد، در پایان می‌توان به نکته‌ای اشاره کرد که این نمایش با همین نام اما با محتوایی ایرانی به نویسندگی و  کارگردانی شخص دیگری در جشنواره تئاتر خوزستان به اجرا در آمده است.