«52 هرتز» پرداختی متفاوت به جانبازان در سینماست + فیلم

فیلم سینمایی «۵۲ هرتز» به کارگردانی سجاد شهریاری و تهیه‌کنندگی ابراهیم اصغری از روز چهارشنبه ۲۵ بهمن در سینما‌های منتخب هنر و تجربه اکران شد. علی استادی، شقایق فراهانی، مهشید جوادی، امیر غفارمنش، علی‌رضا مهران، سام حسامی، حمید رشید و علیرضا رسولی در این کار نقش آفرینی کرده‌اند.

این فیلم نگاهی جدید و غیر کلیشه‌ای به جانبازان دارد. به بهانه نمایش «۵۲ هرتز» خبرنگار ایکنا با سجاد شهریاری کارگردان این فیلم گفت‌وگویی انجام داده که در ادامه با آن همراه می‌شویم.

ایکنا – در ابتدای بحث درباره طرح ایده و چگونگی ساخت این فیلم سینمایی توضیح دهید.

طرح اولیه یکی از اپیزودهای این فیلم برای بهمن حسینی است. این کار سال 98 وارد مرحله پیش‌تولید شد. نگارش فیلمنامه این کار دو ماه زمان برد سپس در 30 جلسه فیلمبرداری آن آغاز و اولین روز فیلمبرداری متبرک به نام امام رضا (ع) بود. متاسفانه به محض آماده شدن فیلم، شرایط کرونایی پیش آمد و ما نتوانستیم کارمان را اکران کنیم. این وضعیت ادامه پیدا کرد تا این‌که درنهایت از 25 اسفند فیلم در گروه هنر تجربه روی پرده سینماها رفت. «52 هرتز» در 5 سینمای تهران به اکران درآمده و در شهرهایی چون؛ مشهد، اصفهان، گرگان و قم هم به نمایش درمی‌آید. صحبت‌های لازم انجام شده تا بر تعداد سالن‌های این فیلم در تهران و شهرستان‌ها افزود شود.

ایکنا - «52 هرتز» فیلمی برگرفته از مفاهیم دینی است به این موضوع چگونه در فیلمتان نظر داشتید؟

در آثار سینمایی می‌توان به دو شکل از اهل بیت (ع) بهره برد. ابتدا آثاری هستند که به صورت مستقیم از نام و سیره اهل بیت (ع) بهره می‌برند. دوم کارهایی که اهل بیت (ع) را درک کرده و سیره آنها را در بطن داستان مورد توجه قرار می‌دهند. بگذارید مثالی بزنم. وقتی در فیلمی حرفی زده می‌شود که به واسطه آن ممکن است برای جوانان گمراهی پیش آید کاری بر خلاف آموزه‌هایی اهل بیت(ع) صورت گرفته است. من در «52 هرتز» تلاش کردم اگر قرار است مشکلات جوان را نشان دهم به گونه‌ای عمل کنم که بیننده را دستخوش اشتباه و انحراف نکنم.

برای رسیدن به این خواسته بهترین رویکرد را در امیدآفرینی دیدم. وقتی قرار است در آثار سینمایی به مشکلات اجتماعی توجه شود باید به این امر نظر داشته باشیم که کارمان از یاس و ناامیدی دور ماند چون این ژانر به شدت از این امر آسیب‌پذیر است. در زمان ساخت «52 هرتز» عده‌ای می‌گفتند ممکن است کار در دام سیاه‌نمایی گرفتار آید اما در زمان ساخت به گونه‌ای عمل شد که این اتفاق نه تنها رخ نداد بلکه درنهایت امید نیز به فیلم تزریق شد.

ایکنا – نگاهی که به جانبازان در کارتان شده بر خلاف تصویرسازی‌های رایج است چگونه برداشتی متفاوت از این موضوع داشتید؟

در این فیلم سه جوان وجود دارد که هر یک، سبک زندگی خاص خود را دارند. در «52 هرتز» با جوان ناخلف رو‌به‌رو نیستیم بلکه با جوان گمراه مواجهیم. یکی از جوان‌ها، اعتیاد به مواد مخدر دارد. این فرد به پوچی رسیده، اما وقتی آن فرد با شخصیت جانباز در فیلم مواجهه می‌شود تحت تاثیر او قرار می‌گیرد. این اتفاق به نوعی دیگر برای دو جوان دیگر فیلم هم رخ می‌دهد. این همان امیدی است که باید در کارهای اجتماعی به اشکال مختلف مورد توجه قرار گیرد.

درباره شخصیت جانباز نکته‌ای را می‌خواهم بیان کنم. برخی مواقع از جانبازان تصویرسازی انجام می‌دهیم که به زمان حال همخوانی ندارد. این اشتباه محض است چون ایزوله کردن جانبازان و آدم‌های جنگ ظلمی آشکار به این افراد است ما باید نشان دهیم این افراد همانند دوران دفاع مقدس تاثیرگذار هستند و قادرند برای پیرامون خود ویژگی هدایت‌گری داشته باشند. این امر نیز باید با وسواس و دقت بالا صورت گیرد. تمام تلاشم این بود که حضور جانباز در فیلم تیپ نباشد زیرا هرگاه به این سمت حرکت کردیم کارمان در چنگ شعار گرفتار آمده است.

ایکنا – بازیگران فیلم چهره‌های ناشناخته هستند آیا از ابتدا روی این مسئله تاکید داشتید یا اینکه مسائل مالی اجازه حضور بازیگران چهره را در کارتان نداده است؟

هر فیلمسازی که می‌خواهد فیلم بسازد از همان هنگامی‌که روی فیلمنامه کار می‌کند ذهنش به سمت بهترین‌های سینما می‌رود تا آنها بتوانند به شکل مطلوبی شخصیت‌های مد نظر فیلم را جان بخشند. اما برای رسیدن به این خواسته سه مسئله وجود دارد. ابتدا اینکه باید دید آیا فیلم بودجه لازم را برای خدمت گرفتن بازیگران چهره در اختیار دارد. دوم به چرایی حضور بازیگران نام‌آشنا در فیلم‌های سینمایی مربوط می‌شود. ما تصمیم گرفتیم به جای اینکه از بازیگران گران‌قیمت استفاده کنیم از هنرمندانی استفاده کنیم که مناسب نقش هستند و قادرند کاراکتر را به شکل واقعی بازی کنند.

نکته بعد اینکه در سینما دستمان برای بازیگران جوان بسته است برای همین مجبور بودم از بازیگران جوان و تئاتری در کارم استفاده کنم. فکر می‌کنم این امر در فیلم جواب داده و بازیگران توانسته‌اند اتفاقی خوب را در فیلم رقم زنند.

ایکنا – پیرامون نمایش فیلمتان در گروه هنر و تجربه هم بپردازید زیرا در این عرصه کمتر آثار فرصت دیده شدن پیدا می‌کنند؟

برخی فیلم‌ها در گروه هنر و تجربه به نمایش درمی‌آیند که صرفاً اکران شوند اما باور من این است فیلم‌هایی نظیر «52 هرتز» به این گروه سینمایی کمک می‌کند تا رونق نیز چاشنی نمایش‌های خود کند. این فیلم سینمایی به واقع ظرفیت بسیار خوبی در جذب نسل جوان دارد و نمی‌توان به راحتی آن را نادیده گرفت.

ایکنا – سوال پایانی به عدم حضور این فیلم در جشنواره فیلم فجر مربوط می‌شود چرا فیلم را در جشنواره شرکت ندادید؟

الان که همه فیلم‌هایی جشنواره به نمایش درآمده از تصمیمی که گرفتیم پشیمان هستیم، چون در ابتدا فکر می‌کردیم شاید فیلم ظرفیت و استانداردهای لازم را برای حضور در فیلم نداشته باشد اما حالا که فیلم‌ها به نمایش درآمده متوجه شدیم کارمان از بسیاری از تولیدات باکیفیت‌تر بوده است البته این نکته را بی‌احترامی به دیگر آثار نمی‌دانم بلکه صرفا‌ نظرم را بیان کرد.

گفت‌وگو از داوود کنشلو