از وظایف دانشگاهیان در قبال فلسطین تا دین واقعی از منظر قرآن

سرویس معارف خبرگزاری ایکنا، در هفته‌ای که گذشت مطالب متعددی را منتشر کرده است که در ادامه مهم‌ترین آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

 

 

اساسا تطبیق علائم غیر حتمی با حوادث صحیح نیست و کسانی که به این روش‌ها دامن می‌زنند، خواسته یا ناخواسته علیه مهدویت و مصالح شیعه گام بر می‌دارند. متأسفانه در طول تاریخ نیز شاهد چنین اقداماتی بوده‌ایم. مثلاً برخی در مواجهه با ماجرای قحطی ایران و مرگ حدود نصف مردم، اعلام کردند که این نشانه ظهور است و به زودی شاهد ظهور خواهیم شد! همچنین در حادثه منا یا در ماجرای کرونا که آن را با روایات مرگ سفید و سرخ تطبیق دادند و این گونه حوادث را علامت ظهور دانستند. حتی برخی با قاطعیت تمام پیاده‌روی عظیم اربعین را نیز جزء علائم ظهور معرفی کردند؛ یا می‌توان به ماجرای یمن و تحولات آن اشاره کرد که آن را نشانه ظهور می‌دانستند و جالب اینکه همایش‌هایی نیز با این عنوان برگزار شد.

 

 

این عملیات غافلگیرانه می‌تواند بعضی از معادلات را به نفع مردم فلسطین تغییر و به رژیم صهیونیستی هشدار دهد که هرگونه اقدام ظالمانه و جنایتکارانه علیه ملت فلسطین می‌‌تواند با پاسخ‌های کوبنده ملت فلسطین مواجه شود. لذا باید رفتار خود را نسبت به این ملت مظلوم تغییر دهد. همچنین این حادثه نشان داد که رژیم صهیونیستی بسیار ضعیف‌تر از چیزی است که تصور می‌شد. البته طبق نظر کارشناسان و متخصصان روابط بین‌الملل، رژیم صهیونیستی دچار ضعف جدی شده است، ولی اتفاق اخیر و حمله‌ حماس باعث شد که ماجرای ضعف رژیم صهیونیستی بر همگان آشکار شود و ابهت پوشالی رژیم صهیونیستی فرو بریزد. اولین انتظار از دانشگاهیان این است که این موضوع را تحلیل و بررسی کنند و درباره آن بیندیشند و نظرات خود را در جهان اسلام منتشر کنند و به سؤالات و ابهامات درباره این موضوع جواب دهند. همچنین حمایت معنوی‌شان را از مردم فلسطین دریغ نکنند.

 

 

قرآن کریم در موارد متعددی اصول اخلاقی را در فطرت انسان نهادینه می‌داند (فالهم‌ها فجور‌ها و تقویها) که دقیقاً تز اصلی قانون طبیعی نیز همین است و ریشه اخلاق را در طبیعت انسان و به تعبیر قرآنی در فطرت انسان می‌داند، نکته مهم‌تر این است که قرآن کریم دین واقعی را دین مطابق با فطرت و طبیعت انسان می‌داند، (فاقم وجهک للدین حنیفا فطره الله التی فطر الناس علیها) یعنی دین از اساس دینی طبیعی و فطری است، اخلاق هم قابل لمس‌ترین بخش این دین طبیعی است که بر وجدان اخلاقی انسان الهام شده است و تو گویی اصول اخلاق وحی‌ای است که خداوند بر قلب هر انسان نازل کرده است (تنزیل من رب العالمین به حکم آیه فالهم‌ها فجور‌ها و تقویها) وانگهی قرآن بیش از هر چیز مخصوصاً در زمینه اخلاق با توجه به اینکه اصول اخلاق را فطری می‌داند نقش خود را تنبیه و تذکر می‌داند، (ان هی الا ذکر للعالمین) یعنی نقش قرآن نه تحقیر خرد اخلاقی انسان بلکه یادآوری و تذکار و راهنمایی انسان به وجدان و خرد اخلاقی است.

 

 

قرآن می‌فرماید: «عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يَرْحَمَكُمْ وَإِنْ عُدْتُمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا؛ اميد است كه پروردگارتان شما را رحمت كند و[لى] اگر [به گناه] بازگرديد [ما نيز به كيفر شما] بازمى‏‌گرديم و دوزخ را براى كافران زندان قرار داديم». می‌فرماید که اگر شما دومرتبه به فساد و گناه بازگردید، ما هم برمی‌گردیم؛ یعنی دوباره انتقام می‌گیریم.

 

 

هدف بنیاد ملی نخبگان، حمایت و هدایت جامعه نخبگانی کشور است. جایگاه فعلی کشور در علم و فناوری جایگاه نهایی و قله نیست و باید با تلاش بیشتر و با استفاده از ظرفیت استعدادهای برتر بتوانیم کشور را به جایگاه رفیع و شایسته خود برسانیم. نخبگان سرمایه‌هایی بزرگ برای کشور هستند. این سرمایه باید شناسایی شده، از او صیانت شود و ارتقا یابد چرا که اگر به ارتقای این سرمایه بزرگ و ملی توجه نشود، دچار فرسایش می‌شود. نقش‌آفرینی استعدادهای برتر و نخبگان در جامعه در پرتو نعمت خدادادی نخبگی حاصل می‌شود. یک جلوه از این نقش‌آفرینی حضور در مناصب مدیریتی و اجرایی است، اما باید زمینه برای رشد و تعالی نخبگان فراهم شود تا در عرصه‌های دیگر از جمله شرکت‌های دانش‌بنیان نیز اثربخش باشند. جهت حرکت نخبگی باید در جهت مسئله‌شناسی، حل مسئله و پیشرفت کشور باشد. نخبگان باید مسائل کشور را بشناسند و بعد از آن در جهت حل مسائل راهکار ارائه دهند.

 

 

چند مقاله از مقالات کتاب «راوی حکمت» درباره فهم دین از دیدگاه حکمت است. جدل و کلام دشمنی می‌آورد و اساساً در دین جدل نیست بلکه حکمت است. جدال احسن هم یعنی بهترین شیوه جدال. یک فصل دیگر کتاب درباره علوم انسانی است. علوم انسانی در کشور ما غریب است و در این زمینه بسیار عقب هستیم. بی‌توجهی به علوم انسانی موجب از بین رفتن فرهنگ می‌شود و اگر به داد علوم انسانی نرسیم فرهنگ ما از بین خواهد رفت. خداوند عقل را تکویناً به ما داده است. با عقل، علوم و فنون و فرهنگ به دست می‌آید. این همه علوم بشری به واسطه عقل به دست آمده است. ما به واسطه عقل است که علم داریم و قوانین کلی را ادراک می‌کنیم ولی این عقل آفتی دارد. از جمله آفات عقل شهوت و غضب است بنابراین غیر از عقل قوای دیگری هم در ما هست. این شهوت صرفاً به معنای شهوت جنسی نیست بلکه شهوت یعنی میل به همه چیز از جمله قدرت و شهرت. این قوا جلوی عقل را می‌گیرند و به همین خاطر کسانی که عقل بر آن‌ها حاکم باشد بسیار اندک هستند. یکی از شرایط حکمت این است که عقل بر قوای دیگر حاکم باشد. حکیم خداوند است و به ما آموخته که اگر بخواهید به سمت حکمت حرکت کنید باید از این موانع راحت شوید. پیامبر(ص) برای هدایت عقل انسان آمده است. پیامبران آمدند راه را نشان ما بدهند و عقل را هدایت کنند تا به سعادت برسد و این سعادت عنصر مشترک میان دین و حکمت به شمار می‌رود.