مسئولان کاین جلوه در قاب توئیتر می‌کنند!
ارسال پیام‌های عمومی توسط پیام‌رسان‌های مختلف وجوه گوناگونی دارد که از فرد گرفته تا روابط عمومی‌ها همه به منظور اطلاع‌رسانی انجام می‌دهند منتها این بار نه محتوا که انتخاب پیام‌رسان‌های مجاز یا غیرمجاز مسئله اصلی است و وقتی پای مدیران فرهنگساز به این موضوع باز می‌شود حساسیت آن دوچندان می‌شود.
امروز مصادف با روز ارتباطات و روابط عمومی است که متأسفانه امروزه معنا و شرح وظایف آن به شدت تغییر کرده و باعث کاهش کارآمدی بسیاری از نهادها و سازمان‌های مختلف شده و این مسئله در مراکز فرهنگی هنری که حساسیت بیشتری دارد، شدت و نمود بیشتری دارد. جدا از این موضوع ارسال اخبار مختلف برخی از این روابط عمومی‌ها براساس سلیقه مسئول ارتباطات رسانهای آن است و پیام‌رسانی که آن را دوست داشته و مورد علاقه شخصی وی است! بدون توجه به اینکه اهالی رسانه آن پیام‌رسان را دارند یا نه. عمق فاجعه اینجاست که اغلب از پیام‌رسان‌های فیلتر شده توسط دولت نظیر واتساپ و تلگرام استفاده می‌کنند که به دلیل فیلترینگ استفاده از آنها اگر هم گاهی ممکن باشد بلایا و مشقات زیادی را به خبرنگاران تحمیل می‌کند.
این موضوع به مسئولان و مدیران فرهنگی هم تسری پیدا کرده و با وجود بروز و ظهور پیام‌رسان‌های داخلی عده بسیاری از مسئولانی که باید تابع قوانین – بهتر است بگوییم اجبارهای به ظاهر قانونی – باشند؛ آشکارا از پیام‌رسان‌های فیلتر شده به ویژه توئیتر و اینستاگرام برای اطلاع‌رسانی و گاه درج پیام‌های تسلیت و تبریک استفاده می‌کنند و غیر از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که برای موارد مسئولیتی از پیام‌رسان‌های داخلی استفاده می‌کند بسیاری از معاونان و مدیران و روابط عمومی‌های دولتی مفتون واتساپ و اینستاگرام برای اطلاع‌رسانی هستند. نکته جالب اینجاست که مدیران همین مراکز به صورت مستمر و لاینقطع مردم را تشویق به استفاده از تولیدات داخلی می‌کنند و واعظانی هستند که بر منبر امر می‌کنند و در خلوت اتاق شیشه‌ای مجازی مشهود خود آن کار دیگر می‌کنند.
در بررسی جزء به کل این موضوع ابتدا به قیاس کیفیت پیام‌رسان‌های داخلی و خارجی می‌رسیم. جدا از برخی موارد نظیر تماس تصویری که تفاوت زیادی بین کیفیت وجود دارد این پیام‌رسان‌ها در امر ارسال عکس و خبر خیلی با هم تفاوتی ندارند و مشکلات قطعی گه گاهی که در پایم رسانهای داخلی دیده می‌شود در صورت رفع، آنها را در یک رده قرار می‌دهد. ضمن اینکه باید توجه داشت که فیلترشکن‌ها خود معایب بسیاری دارند که مهمترین آنها نبود اطمینان از وصل شدن به هنگام نیاز کار خبری است و به نظر می‌رسد مسئولانی که مدام و به کسری از ثانیه توئیت می‌کنند و پست می‌گذارند مشکلی در این زمینه ندارند که دو حالت دارد: یا خطشان فیلترینگ نیست یا فیلترشکن مطمئن دارند که به‌هرروی عدالت اجتماعی را در برابر یکسان بودن مردم در قبال قانون زیر سؤال می‌برد.
البته برخی از مسئولیت‌های دولتی وجود دارند که به دلیل وجوه ارتباطات فراملی مسئولان آنها نیاز به استفاده از پیام‌رسان‌های خارجی دارند و مخاطب هدفشان همه انسان‌ها هستند و این نکته قابل درک است اما مسئولانی که فقط با رسانه‌های داخلی سروکار دارند چه نیازی به استفاده از پیام‌رسان‌های غیرایرانی دارند؟
ناگفته نماند که برخی از روابط عمومی‌های مراکز فرهنگی و هنری نیز هماهنگی و ارتباط خوبی با رسانه‌ها در ارسال اخبار با پیام‌رسان‌های داخلی دارند و گاه حتی در چند پیام‌رسان داخلی اخبار خود را ارسال می‌کنند تا همه رسانه‌ها بهره‌مند شوند اما در برخی از مراکز این‌طور نیست. این قضیه حتی در بسیاری از مراکز دانشگاهی که دانشجویان را اجبار به استفاده از پیام‌رسان داخلی کرده‌اند (مثلاً آی گپ در دانشگاه آزاد اسلامی) در تشکیل گروه‌های کلاسی از واتساپ یا تلگرام استفاده می‌کنند و دانشگاه هیچ نظارتی بر این موضوع ندارد.
شاید کیفیت پایین پیام‌رسان‌های داخلی دلیل این مسائل باشد که در این صورت نیز باید قانون مدون و مشخصی را تدوین یا قوانین موجود را تصحیح کرد.
عباس کریمی عباسی
انتهای پیام
