فیلم «هفت بهار نارنج» را به مدد تجربه شخصی بازی کردم

به گزارش ایکنا، آیین اهدای جایزه «فارسینما؛ زبان فارسی در سینما»، امروز ۲۴ اردیبهشت در تالار فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.

در این جلسه علی نصیریان، بازیگر پیشکسوت سینما تئاتر و تلویزیون بعد از نمایش فیلم «هفته بهار نارنج» ساخته فرشاد گل سفیدی، گفت: در سینما ما در مقطعی فیلم فارسی داشتیم که مورد پسند عامه مردم بود بدون اینکه در آن فکر و اندیشه و ساختار دراماتیک لحاظ شده باشد. از دهه ۴۰ سینمای جدیدی شروع به رشد کرد. افرادی نظیر ابراهیم گلستان، مهرجویی، غفاری، کیمیایی و... فیلم‌هایی ارائه کردند که خلاف جریان فیلم فارسی بود. این اتفاق در تئاتر هم رخ داد.

وی افزود: من کار را در تئاتر از دهه 30 آغاز کردم. در آن دوران در تئاتر درام‌نویسی وجود نداشت و کم کم به وجود آمد. در سینما نیز این اتفاق رقم خورد تا روح دراماتیک در کارها لحاظ شود. کارهای خوبی هم در این رابطه تولید شد. در این آثار جراحی فکر و روان شکل گرفت زیرا در سینما مشکلات فکری و روانی باز شده و جراحی می‌شود. در سینما و تئاتر استریپتیز درونی داریم که توسط کاراکترها رخ می‌دهد. کاراکتر یعنی شخصیت. شخصیت یعنی برای رفتار فیزیکی و بیرونی و همچنین درونیات، بازیگر در ایفای نقش خود را رها کرده و درونیات نقش را به ما نشان می‌دهد. این امر نیز توسط بازیگر با ممارست حاصل می‌شود.

بازیگر سریال «هزاردستان» ادامه داد: بازیگری هم تمرین گروهی دارد و هم تمرین نفوذی. در تمرین نفوذی بازیگر با خود کار می‌کند. این خیلی مهم است که بخشی از هنر ورای داشته‌های ذاتی تمرین است. زیرا جدا از خلاقیت ذاتی، بخش مهمی از بازیگری با تمرین حاصل می‌شود.

وی با بیان اینکه در فیلم «هفت بهار ناریج» از تجربه شخصی خود استفاده کرده است، بیان کرد: اثری که فوت همسرم روی من گذاشت، بسیار زیاد بود. این تأثیرگذاری هم تنها برای عشق نبود چون بعد از سال‌ها زندگی، ارتباط انسانی مهم است. عشق خیلی مهم است اما انسان هیچگاه نمی‌تواند ارتباط انسانی را فراموش کند. برای همین من هیچگاه طلاق را نفهمیدم. زن پایه بسیار مهم زندگی انسانی است. در این فیلم من از تجربه شخصی خودم استفاده کردم.

نصریان تأکید کرد: بازیگر در نقش‌آفرینی خود، درونیات نقش را تظاهر می‌کند ولی این تظاهر باید به اندازه‌ای واقعی باشد که تماشاگر آن را بپذیرد. این داشته بازیگری هم با تمرین و حضور در کارگاه‌ها و کلاس‌ها به دست می‌آید و در مرحله بعد طبیعت خلاقه است که به بازیگر کمک می‌کند. بازیگری خلاقیت درون است. بازیگر ابزار دست کارگردان نیست بلکه خودش خلاقیت دارد. در «هزاردستان» آقای علی حاتمی به من گفت نقش ابوالفتح را که قرار است بازی کنی، یک دموکرات قفقاز است. وی به من سرنخ‌هایی داد اما خودم هم جستجو کردم تا نقش را ایفا کنم. در «هزاردستان» کمیته مجازات کارشان ترور بود، چون زورشان نمی‌رسید به واسطه حرکت‌های مدنی جلوی کار زورگویان را بگیرند.

این استاد بازیگری اظهار کرد: در تئاتر، پایه و اساس اصلی زبان است اما در سینما زبان در مرحله دوم قرار دارد و اصل اول تصویر است. در سینما اگر قرار است درباره کاراکتر صحبت کنیم وجه اول احساس و عکس‌العمل بازیگر و مرحله دوم زبان است.

نصریان با بیان اینکه به فردوسی درود می‌فرستم، گفت: وی، زبان فارسی را از هزار سال پیش تا به امروز زنده نگاه داشت. در هنرهای ایرانی، شعر، معماری و نقاشی، خط و... آثارهای درخشانی وجود دارد اما در سینما و تئاتر هم که از غرب وام گرفته شده است، آثار خوبی داریم. تئاتر، دارای ساختار دراماتیک است. ساختار و اصول تئاتر را ارسطو مورد توجه قرار داده است. لازم به ذکر است در گذشته ما نمایش‌های تخت حوضی و نقالی داشتیم اما به شکل دراماتیک چیزی به نام تئاتر نداشتیم.

وی در پایان گفت: «هفت بهار نارنج» قصه‌ای متفاوت با فیلمنامه‌های فعلی سینما دارد. در این فیلم داستان مظلوم تازه‌ای در حوزه انسانیت روایت می‌شود. من از حضور در این مراسم و تماشای فیلم کنار شما دانشجویان لذت بردم.