به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین غلامرضا بهروزیلک، استاد حوزه و دانشگاه، امروز، 21 فروردین در هماندیشی علمی «آیندهپژوهی مهدوی و پساکرونا» که به صورت ویدئوکنفرانس برگزار شد با اشاره به آیه 41 سوره روم «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»؛ گفت: در این آیه خدا سنت اخذ به باسا و ضراء را یادآور میشود یعنی انسانها به خاطر عملکردشان فساد و ناهنجاری را در زمین ایجاد کردهاند و از این رو به سختی گرفتار میشوند تا شاید به سمت خدا بازگردند.
وی افزود: ما در دورههای گذشته زندگی بشر شاهد انسانمحوری و غرور انسانی در چند قرن گذشته بودیم و البته تمدن غرب، دستاوردهایی هم در عرصه پیشرفت علمی و ... داشت ولی فسادهای آشکاری هم به علت منیت انسان رخ داد از جمله اینکه خدا فراموش شد و به جایی رسید که نیچه گفت خدا مرده است.
بهروزیلک با بیان اینکه فساد دیگر بشر، تخریب محیط زیست و طبیعت بود افزود: کرونا مصداق جهانی بودن و جهانی شدن شده است و نشان داد ما همه اعضای یک پیکر هستیم و این مسئله تلنگری برای آگاهیبخشی به همه دنیاست.
رئیس کارگروه دانشگاهیان ستاد هماهنگیهای فعالیتهای مهدوی کشور حوزه اضافه کرد: هم اکنون در وضعیت کرونایی، دو کلانروند در حال شکلگیری است؛ اول استغاثه جهانی به سمت خدا که در سراسر دنیا شاهدیم و روند کلان دیگر نگاه به منجی عالم است که میتوان فهم بهتر در جهت زیست زندگی مومنانه مهدوی ایجاد کند.
وی در عین حال بیان کرد: هر چند استغاثه به حضرت در این روزها زیاد شده ولی نباید تصور کنیم که این فرایند لزوما با ثبات است؛ در آیه 65 عنکبوت فرموده که «فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ؛ یعنی وقتی انسان از طوفان دریا نجات یابد و پایش به خشکی برسد دوباره به سمت شرک میرود.
وی تاکید کرد: با همه این توصیفات، در شرایط موجود کلانپروژه برگشت به خدا از یکسو و ورود به شبکه جهانی که در نگاه ادیان دیگر به آخرالزمان هم مطرح و آن حکومت جهانی موعود است، دیده میشود.
همچنین حجتالاسلام والمسلمین احمد کوهی، استاد حوزه و دانشگاه در سخنانی با بیان اینکه باید بدانیم کجای تاریخ ایستادهایم تا وظیفه خود را در قبال آینده تعیین کنیم گفت: بشر در چند قرن گذشته فرایندی طی کرده که به باور «یدالله مغلوله» رسیده که ما آن را قبول نداریم.
وی افزود: معتقدیم که امام زمان(عج) نه فقط در دوره ظهور بلکه در عصر غیبت هم دستشان برای ایجاد تحولات باز است و اتفاقاتی رخ میدهد که در صورت حمایت امت میتواند قدمی برای نزدیک شدن به ظهور باشد.
کوهی با بیان اینکه ظرفیت قطعی ما از امام و تلقی ما از دین، وارد فاز جدید تکاملیتر شده است اظهار کرد: تاکنون تصور ما این بوده که امام، خانی بزرگتر از خانهای دیگر است و حضرت که آمد بقیه تحت حکمرانی حضرت قرار میگیرند و ایشان مانند حکمرانها حکومت خواهند کرد، ولی بعد از انقلاب تصور جدیدتری از امام و دین و وظائف دینداران ترسیم شد و آن استفاده از علم و انفجار علمی در دوره ظهور است.
کوهی تصریح کرد: بعد از انقلاب تصور این بود که ابزاری که حضرت برای اداره جامعه جهانی به کار میگیرند همان علم توام با دینداری است؛ بنده معتقدم که این تصور یک پله جلوتر رفت و تصویر فعالانهتری نسبت به تصویر قبلی است و وظیفه منتظران را هم فعالانهتر میکند.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه این اندیشه وجود دارد که چگونه ما میتوانیم ساختارهای جامعه را به نحوی مبتنی بر دین شکل دهیم تا تمدن اسلامی ایجاد شود، اضافه کرد: روند فکری ما به خصوص در پساکرونا به سمتی پیش میرود که میتوانیم به خوبی تصور کنیم، امام عصر فردی است که به مردم خدمت خواهد کرد و فردی لزوما بالانشین و در راس حاکمیت نیست، بلکه در قلوب مردم است.
کوهی تاکید کرد: امام به جای اینکه صرفا ساختارساز باشند، ساختارشکن هم هستند و ساختارهای نادرست و ظالمانه را از بین میبرند.
کرونا؛ فرصتی برای نقد لیبرالیسم
همچنین حجتالاسلام والمسلمین حبیب محمدنژاد، رئیس هماندیشی اساتید نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها گفت: همان طور که در قضیه کرونا دانشگاهها و مدارس وارد فرایند فضای مجازی شدند، فرصت خوبی ایجاد شد تا یکبار دیگر ظرفیتهای واقعی خود را بسنجیم.
وی افزود: بسته به اینکه آینده پساکرونا را آینده انتظار و یا ظهور تصویر کنیم، چون این دو با هم فرق دارد دو نتیجه دارد؛ امروز جهان هنوز فکر میکند که علم میتواند انسان را سعادتمند کند در حالی که بسیاری از گرفتاریها حاصل تفکرات باطل فکری است.
وی تاکید کرد: نخبگان در نقد لیبرالیسم باید نقش موثری ایفا کنند و کرونا فرصت خوبی در این راستا برای ما ایجاد کرده است تا انسانها نظرشان به مطلق بودن علم کمتر و به حضرت حجت معطوف شود، البته نه اینکه حضرت به علم بیتوجه هستند؛ مراد نقدِ علمی است که در خدمت بیعدالتی و ظلم و سلطه است.
انتهای پیام