جداکردن باور از رفتار در سبک زندگی نادرست است/ به کارگیری درست سنت در معناشناسی آیات سبک زندگی

به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین عباس کوثری، عضو هیت علمی پژوهشکده فرهنگ ومعارف قرآن امروز 9 اردیبهشت ماه در دومین نشست از مجموعه نشست‌های علمی معناشناسی آیات سبک زندگی با عنوان معناشناسی و روش‌شناسی آیات سبک زندگی در پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن با اشاره به دو رویکرد در تعریف سبک به رویکرد عمل و نظر اشاره کرد و گفت: سبک زندگی ترکیبی از صورت و معنا و رفتاری برآمده از باورهاست و ما سبک را صرف عمل نمی‌توانیم در نظر بگیریم.

وی افزود: مثلا در عبادت می‌خواهیم سبک زندگی عبادی رسول‌الله(ص) را بیان کنیم و در اینجا قصد قربت، مراتب درک حضور در مقام پروردگار و ... در این مقوله مطرح است بنابراین نمی‌توان رفتارها را از باورها جدا کرد.

کوثری با اشاره به دیدگاه ایزوتسو و روش وی در فهم آیات قرآن بیان کرد: وی، معناشناسی واژگان، میدان‌های معناشناسی، مطالعات متنی قرآن و مطالعات فرامتنی را مطرح کرده است.

این محقق با بیان اینکه معنای مجازی و حقیقی در معناشناسی سبک آیات وجود دارد ادامه داد: ما اگر روش ایزوتسو و یا روش‌های دیگر را رفتیم آیا جواب ما را در متشابهات و استعارات و ... می‌دهد؟ بنده معتقدم مسئله سیاق باید در این مراحل، اشراب شود، همچنین سنت را باید در نظر بگیریم زیرا اگر در خیلی از مسائل از سنت درست همانند آیت‌الله معرفت بهره ببریم به نتایج بهتری خواهیم رسید، زیرا وجود و نظائر با برخی روایات دچار تغییر می‌شود.

کوثری اظهار کرد: در تمامی برنامه‌های روش‌شناسی سبک آیات زندگی باید بر روی سنت صحیح و با حل تضادهای احتمالی توجه کنیم؛ مثلا در مورد ملعون بودن فردی که نماز لیل خود را تاخیر بیندازد که در برخی روایات بیان شده است نیازمند بررسی دقیق هستیم زیرا این روایت در پاسخ به فردی بوده که قصد داشته زمان نماز را در ذهن مردم مخدوش کند وگرنه زمان نماز همان است که در قرآن کریم بیان شده و در فتاوا هست و در طول این مدت خواندن نماز درست است اگرچه در اول وقت دارای فضیلت است.

وی افزود: فرمودند انسان باید چهار تعامل داشته باشد، ارتباط با خدا، طبیعت، خود و دیگران لذا سبک باید شامل باورها و عقائد هم بشود و تعامل با خداوند نیز که در برخی روایات بیان شده است موید این مسئله است.

انتهای یپام