صفارزاده قلمش را جز به‌خاطر هنجارهای پاک نچرخاند
گروه ادب: سیدمحمود سجادی، شاعر و نویسنده کشور درخصوص شخصیت فردی و ادبی طاهره صفارزاده گفت: صفارزاده شاعری دانشمند، مردمی، انسان‌گرا و اخلاق‌مدار بود و تا آخرین لحظات حیاتش، قلم وی جز به هنجارهای پاک، زیبا و هنرمندانه نچرخید.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، سیدمحمود سجادی شاعر و نویسنده با اشاره به اینکه در تاریخ ادبیات ایران، به ویژه ادبیات منظوم، جای پای شاعران نامی و برجسته زن کمتر دیده می‌شود، ادامه داد: صفارزاده شاعری دانشمند، مردمی، انسان‌گرا و اخلاق‌مدار بود و تا آخرین لحظات حیاتش، قلم وی جز به هنجارهای پاک، زیبا و هنرمندانه نچرخید. در تاریخ ادبیات ایران خصوصا ادبیات منظوم که قدمت شاخص و ممتازی نسبت به سایر حوزه‌های ادبی دارد، این امکان وجود نداشته که شاعران زن همانند شاعران مرد از رشد چشمگیر و والایی برخوردار باشند و تنها رابعه بنت کعب قزداری که معاصر رودکی است را می‌توان نام برد و اگر رودکی را آدم الشعراء بنامیم وی را حواء الشعرا باید نامید.
وی در ادامه با اشاره به اینکه تا قبل از انقلاب مشروطه ایران بانوان برجسته شاعر نداشته‌ایم و تنها بانوان شاعر با هم قابل سنجش و مقایسه بوده‌اند، ادامه داد: ما تا قبل از انقلاب مشروطه، شاعران ممتازی نداشتیم و تنها در دوران مشروطیت است که با توجه به تحولات همه جانبه انقلاب مشروطیت زنانی توانستند قابلیت‌ها و لیاقت‌های خودشان را همانند پروین اعتصامی به جامعه نشان دهند و به منصه ظهور برسانند و در این زمان شاعران زن با شاعران مرد قابل مقایسه و سنجش بودند و از این تاریخ به بعد بود که می‌توان شعر بانوان را با شعر تاریخ ادبیات ایران و کلیت شعر مورد سنجش قرار داد که اشعار فروغ فرخزاد و طاهره صفارزاده در این راستا بودند.
نویسنده کتاب «کندوهای بی‌شهر» بانو طاهره صفارزاده را از جمله شاعرانی نام برد که قابل مقایسه با تمام شاعران معاصر بعد از نیما بوده است و افزود: شعرهای طاهره صفارزاده را می‌توان با شاعرانی که در مکتب نیما بالیدند و حتی فرا‌تر از مکتب نیما شعر سرودند، مقایسه کرد و ما دیدیم که مرحوم استاد محمد حقوقی زمانی که اولین شعرهای صفارزاده را قرائت کرد با صدای بلند برایمان بیان داشت که به نظر می‌رسد پدیده‌ای در شعر معاصر زنان ایران به وجود آمده است.
نویسنده کتاب «رنج‌های شاعران» پالایش زبان را یکی از ویژگی‌های شعری طاهره صفارزاده ذکر کرد و گفت: یکی از ویژگی‌های شعری طاهره صفارزاده، گزینش هوشمندانه واژگان بوده است. وی هیچ‌گاه به خاطر کمیت شعر نمی‌سرود و گاهی برای گزینش یک کلمه چندین نوبت کلمات قبلی خود را خط می‌زد که من این صفت را در فروغ فرخزاد نیز دیده بودم و زمانی که چرک‌نویس‌های فروغ را ببینید پر از خط‌خوردگی است و طاهره صفارزاده نیز همین طور بود.
وی تصریح کرد: زبان شعری صفارزاده زبان شعر شاعر انسان متعهد امروز است. صفارزاده پیرو مکتب هنر برای هنر نبود و هنر را بسیار زیبا و ارزنده می‌دانست که عوامل زیبا‌شناختی هنر باید در آن رعایت می‌شد.
این شاعر کشورمان در ادامه صفارزاده را شاعری مردمی، انسان‌گرا و اخلاق‌مدار نام برد و گفت: این شاعر در تمام اشعارش این ارزش‌ها را رعایت می‌کرد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه صفارزاده یک دانشمند بوده است و در مطالعاتش به صورت سیستماتیک عمل می‌کرده، ادامه داد: صفارزاده هیچ‌گاه به مطالعه کتاب‌های دم‌دستی نمی‌پرداخت. برای مطالعه‌اش برنامه‌ای منظم داشت. ابتدا در کار مطالعه‌ای خود گزینش می‌کرد، سپس کلیات را کانالیزه می‌کرد و بعد وارد جویبارهای علمی خود می‌شد.
سجادی یکی از بهترین ترجمه‌های قرآن حکیم را ترجمه طاهره صفارزاده نام برد و افزود: زمانی که ترجمه قرآنی صفارزاده را با ترجمه‌های بسیار خوب قبلی مقایسه می‌کنیم شاهد آن هستیم که ترجمه ایشان وافی به مقصود‌تر است و وی در بیان کلام الهی، اشراف زیادی به زبان مبداء و مقصد داشته است.
این هنرمند با اشاره به اینکه صفارزاده از افراد تنگ‌نظر، تحقیر‌کنندگان و حسودان بیزاری می‌جست ادامه داد: صفارزاده مردم و جامعه ایران را از صمیم قلب دوست داشت و از کسانی که تنگ‌نظر و حسود بودند دوری می‌کرد. این شاعر تا پایان حیاتش، قلم و فکرش را جز برای هنجارهای پاک، زیبا و هنرمندانه به کار نبرد.
وی در پایان مطالبش با اشاره به اینکه شعرهای صفارزاده در قبل از انقلاب از رگه‌های مردمی، برخوردار بوده و شاعری سیاسی به مفهوم متداول آن نبوده، ادامه داد: طاهره صفارزاده علاقه‌مند نبود که وی را فردی روشنفکر بدانند و هیچ‌گاه دوست نداشت به عنوان یک فرد هنجارشکنی معرفی شود و ایشان مردم دوست بود و برای رهایی مردم و آزاد زیستن آنان و مفهوم مقدس آزادی احترام ویژه‌ای قائل بود و در شعرهای بعد از انقلاب ایشان نیز ستایش از کل انقلاب و مردان و زنان انقلابی را شاهد بوده‌ایم.
سید محمود سجادی در ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۲۲ در اهواز در یک خانواده روحانی به دنیا آمد و تا اخذ مدرک دیپلم ساکن اهواز بود. از دانشگاه اصفهان در رشته زبان و ادبیات انگلیسی فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۳۳۹ کتاب «کندوهای بی‌شهر» در قالب نیمایی و آزاد با مضمونی معترضانه نسبت به اوضاع زمان را نگاشت و در ۱۳۴۰ کتاب «قندیل» و سال ۱۳۴۳، 30 شعر به نام «میکائیل و گاوآهن مغموم»، سال ۱۳۴۷ «با مومیایی نفس گریه» و سال ۱۳۵۰ مجموعه شعری از ۵۰ شعر با عنوان «شعر جنوبی» را به چاپ رساند. علاوه بر آثار نام برده وی درمجموعه مقالات پراکنده به نام «رنج‌های شاعران» به مشکلات کار شاعران ایرانی در امر شاعری در مقابله با مسائل مربوط به خانواده، دولت و اجتماع می‌پردازد.
مراسم سومین جایزه ادبی طاهره صفارزاده، روز سه شنبه ۱۹ آبان ماه ساعت ۱۵ در تالار سوره حوزه هنری برگزار می‌شود.
