وزارت ارشاد مدیریت تئاتر دینی را به تشکل‌های صنفی محول کند
گروه هنر: سال‌ها پیش، بسیاری از جریانات نمایش دینی توسط توده‌های مردمی به شکل خودجوش مدیریت می‌شدند و حال با ورود مستقیم بخش دولتی به منظور اداره آنها، این جریان از تب و تاب لازم افتاده؛ بهتر است وزارت ارشاد مدیریت این امور را به خود مردم واگذار کند و وظیفه نظارتی و حمایتی خود را به انجام برساند.
مجید امرایی، کارشناس و منتقد تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: جریان تئاتر دینی، تولید و اجرای مؤثر این‌گونه آثار در طول سال در سایه تأمین نشدن اعتبارات، اختصاص فضای مناسب اجرا و مسائلی از این دست رو به خاموشی رفته و در آینده نزدیک به فراموشی سپرده خواهد شد.
وی ادامه داد: یکی از دلایل بروز این مشکل آن است که ارشاد به عنوان متولی امور فرهنگی و هنری کشور به جای آنکه نقش حمایتی داشته باشد و بر کیفیت رویدادها نظارت کند، به عنوان یک کارگزار وارد میدان شده و از صفر تا صد برگزاری یک رویداد و جریان فرهنگی و هنری را خود به عهده گرفته است.
امرایی تصریح کرد: حوزه فرهنگ و هنر حوزه وسیع و بیکرانی است و ارشاد به تنهایی قادر به اداره همه امور آن نیست و حتی اگر از نظر نیروی انسانی تحت اختیار در این زمینه به مشکلی بر نخورد، بودجه محدود اختصاص یافته به فرهنگ و هنر امکان ورود مستقیم ارشاد را به منظور اداره همه جریانات فرهنگی و هنری نمی‌دهد.
عدم توفیق به دلیل نبود برنامه مشخص و بودجه معین
این منتقد تئاتر در ادامه گفت: در چنین شرایطی دولت باید حداقل در حوزه اجرای برنامه‌های فرهنگی و هنری مدیریت را به تشکل صنفی و مردمی واگذار کند و خود با استفاده از واسطه، نظارتی جامع و دقیق بر نحوه عملکرد آنها داشته باشد؛ به خاطر دارید که روزگاری پیش از این بسیاری از جریانات نمایش دینی همچون هنر تعزیه و شبیه‌خوانی در کوی و برزن توسط خود مردم مدیریت و اجرا می‌شد، آن هم در سطحی عالی و بدون هیچ چشم‌داشت مالی از دولت و اگر در حال حاضر خبری از آن شکوفایی نیست به دلیل آن است که ارشاد و سایر نهادهای فرهنگی وابسته به بدنه دولت اجرای آن را به عهده دارند.
مدیر اسبق کانون تئاتر خیابانی تأکید کرد: در مواردی حتی شاهد هستیم که گروه‌های نمایش دینی بلاتکلیف هستند، نه اینکه امور تمام و کمال به خود آنها واگذار می‌شود و نه اینکه دولت خود مسئولیت برنامه‌ریزی، اختصاص بودجه و اجرای آن را به دست می‌گیرد.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی شاهد نوعی فرافکنی میان گروه‌های هنری و مسئولان و مدیران فرهنگی هستیم که به دلیل نبود برنامه مشخص، بودجه معین که منجر به عدم توفیق کیفی برنامه می‌شود همواره تقصیر را به گردن یکدیگر می‌اندازند.
امرایی در پایان گفت: ارشاد در چنین اوضاع و شرایطی اگر به فکر احیای تئاتر دینی و گونه‌های نمایشی آئینی که خاستگاه آنها ایران است، باشد که ما حتی قادر به معرفی آنها به کشورهای همسایه خود نبودیم و این امر سبب شده است که بسیاری از آنها این جسارت را پیدا کنند که نمایش و آئینی را به نام خود ثبت و ضبط کنند، چاره‌ای غیر از اعتماد به تشکل‌های صنفی و مردمی برای شکوفایی آنها ندارد.
