تأثير نوای آيات قرآن در بهبود اختلالات گفتاری كودكان
گروه بين‌الملل: اگر دانشمندان غيرمسلمان به‌تازگی دريافته‌اند كه امواج صوتی و به‌طور خاص موسيقی، بر آرامش جنين مادران باردار تأثيرگذار است؛ بايد اذعان كرد طی تحقيقات انجام شده، نوای آسمانی آيات قرآن بيش از هر صوت ديگری آثار روح‌بخشی را به‌ويژه در درمان بيماری‌های كودكان در بر داشته است.
به گزارش خبرگزاری بين‌المللی قرآن(ايكنا)، عبدالدائم الكحيل، دكترای ارشد مهندسی مكانيك از دانشگاه دمشق، ضمن درج اين مطلب در سايت خود موسوم به «اعجاز علمی در قرآن و حديث» نوشت: دانشمندان دريافته‌اند كه برخی امواج صوتی می‌تواند در كاهش درد نوزادان مؤثر واقع شوند، لذا با پژوهشی بر روی تأثير موسيقی دريافتند، گوش دادن به نوای موسيقی باعث آرامش كودكان تازه متولد شده و منجر به خوابی راحت و آرام برای آنان خواهد شد.
اما آنچه توجه مرا به خود جلب كرد، اين بود كه «صوت آهنگ، به ضربان قلب و تنفس كودكان، ريتم منظمی می‌بخشد»، بدين شكل كه اين گروه از دانشمندان نوای موسيقی را برای كاهش درد نوزادان نارس به كار گرفته و با نمونه‌‌گيری از خون گروه نوزادان تحت آزمايش دريافتند كه امواج صوتی نسبت اكسيژن موجود در خون را افزايش می‌دهد و به همين دليل ضربان قلب و تنفس جريان منظمی به خود می‌گيرد.
اين تحقيق باعث شد، من هر چه بيشتر نسبت به يافته‌های خود درباره ميزان تأثيرگذاری نوای قرآن بر كودكان به‌ويژه قبل از خواب و حتی در حالت بيماری‌هايی كه در بچه‌ها شايع‌تر است، اطمينان حاصل كنم.
طبعاً به دليل عدم وجود مراكز علمی معتبر در كشورهای اسلامی تجاربی از اين دست همواره در قالب تحقيق باقی می‌ماند، اين در حالی است كه می‌بينيم در غرب به محض اين كه دانشمندان تحقيقاتی اين چنينی انجام می‌دهند، به سرعت اطلاع‌رسانی كرده و برای آگاهی‌بخشی و نشر يافته‌های علمی خود از هم پيشی می‌گيرند و همين مسئله باعث پيشرفت و توسعه روز‌افزون يافته‌های علمی آن‌ها است.
با همه اين توصيفات می‌توان اذعان داشت كه شنيدن نوای قرآن برای هر كودك و انسان بزرگسالی ضروری است و اميدوارم پزشكان مسلمان نيز به‌زودی تجارب ارزنده خود را درباره تأثير كلام‌الله بر آرامش روح و روان نشر داده و اثبات كنند كه اسلام مبين و آموزه‌های قرآنی آن قرن‌ها پيش با اشارات صريح به چنين مسايلی در راستای برخورداری از زندگی سالم برای بشر ارمغان داشته است.
درحال حاضر نيز پژوهش‌های متعددی در جهان اسلام در همين راستا صورت گرفته است؛ از جمله اينكه دكتر «وفاء وافی»، استاد اختلالات گفتاری در دانشكده پزشكی دانشگاه «عين شمس» مصر، طی تحقيقی با استمداد از آيات وحی شيوه نوينی را برای گفتاردرمانی كودكانی كه ديرهنگام به سخن می‌‌آيند، ارائه داد.
وی پس از انجام يك مطالعه قرآنی و مراجعه به آيات 25 تا 28 سوره مباركه طه: «رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی* وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی* وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی*یَفْقَهُوا قَوْلِی: گفت پروردگارا سينهام را گشاده گردان/ كارم را براى من آسان ساز/ و از زبانم گره بگشاى/ [تا] سخنم را بفهمند» پروژه درمانی خود را آغاز كرد. به اين شكل كه اين بانوی پزشك، متن آيه فوق را به شكلی واضح بر روی صفحه رايانه نمايش داد؛ به‌گونه‌ای كه كودكان تحت درمان هم تصوير را ببينند و هم با شنيدن نوای قرآن، آيه مذكور را چندين‌بار تكرار نمايند. نتيجه آنكه پس از مدت زمان مشخص بيشتر كودكان تحت درمان به شكل عجيبی رو به بهبودی نمودند. اين تحقيق بيش از هر چيز اهميت نقش مادران را در تعليم مفاهيم دينی همچون احد، الله، اسلام و ... به كودكان از همان سال‌های نخست زندگی يادآور شد.
در ادامه؛ گروهی از پزشكان متخصص با انجام تحقيقات خاص‌‌تر در زمينه اختلالات گفتاری اثبات كردند كه بيشتر كودكانی كه از سنين كم، تحت تأثير شنيدن مكرر آيات قرآن، شروع به ادای كلمات قرآنی می‌كنند، مشكلات تكلمی ندارند و زودهنگام به سخن می‌‌آيند، و از ديگر سو نيز از مادران خواسته شد، به صورت مستمر از بدو تولد با پخش نوای قرآن از ضبط و رايانه، كودكان را به‌طور مرتب در معرض شنيدن كلام‌الله قرار دهند.
در كنار همه اين يافته‌های علمی، اگر به سنت اصيل نبوی(ص) و آموزه‌های دينی مراجعه كنيم، درمی‌يابيم بی‌دليل نبوده كه قرائت اذان در گوش كودك تازه متولدشده يكی از مهم‌ترين سفارشات مؤكد در خصوص تربيت اسلامی كودكانمان از قرن‌ها پيش به‌شمار می‌رفته است.
اكنون سؤال اصلی اينجاست «اگر دانشمندان غربی برای درمان بيماری‌ها به موسيقی‌درمانی تشويق می‌كنند، ما مسلمانان چرا نبايد از نوای روحانی قرآن كريم بهره ببريم؟». اين توصيه به‌ويژه برای مادران باردار از اهميت بيشتری برخوردار می‌شود، به‌گونه‌ای كه مادران باردار سعی كنند، جنين خود را پيش از تولد با صوت زيبای كلام الهی اخت كرده و اين شيوه تربيت اسلامی را با جديت بيشتری پس از تولد نيز ادامه دهند تا انس و الفت بيشتری بين نسل ما با آموزه‌های قرآنی برقرار شود.
و اين گفته خود حق تعالی است آنجا كه به زيبايی هرچه تمام می‌فرمايد «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآَنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ: اگر اين قرآن را بر كوهى فرو می‌فرستاديم يقينا آن [كوه] را از بيم خدا فروتن [و] از هم پاشيده می‌ديدى و اين مثل‌ها را براى مردم می‌زنيم باشد كه آنان بينديشند» [سوه مباركه حشر، آيه 21].
اما آنچه توجه مرا به خود جلب كرد، اين بود كه «صوت آهنگ، به ضربان قلب و تنفس كودكان، ريتم منظمی می‌بخشد»، بدين شكل كه اين گروه از دانشمندان نوای موسيقی را برای كاهش درد نوزادان نارس به كار گرفته و با نمونه‌‌گيری از خون گروه نوزادان تحت آزمايش دريافتند كه امواج صوتی نسبت اكسيژن موجود در خون را افزايش می‌دهد و به همين دليل ضربان قلب و تنفس جريان منظمی به خود می‌گيرد.
اين تحقيق باعث شد، من هر چه بيشتر نسبت به يافته‌های خود درباره ميزان تأثيرگذاری نوای قرآن بر كودكان به‌ويژه قبل از خواب و حتی در حالت بيماری‌هايی كه در بچه‌ها شايع‌تر است، اطمينان حاصل كنم.
طبعاً به دليل عدم وجود مراكز علمی معتبر در كشورهای اسلامی تجاربی از اين دست همواره در قالب تحقيق باقی می‌ماند، اين در حالی است كه می‌بينيم در غرب به محض اين كه دانشمندان تحقيقاتی اين چنينی انجام می‌دهند، به سرعت اطلاع‌رسانی كرده و برای آگاهی‌بخشی و نشر يافته‌های علمی خود از هم پيشی می‌گيرند و همين مسئله باعث پيشرفت و توسعه روز‌افزون يافته‌های علمی آن‌ها است.
با همه اين توصيفات می‌توان اذعان داشت كه شنيدن نوای قرآن برای هر كودك و انسان بزرگسالی ضروری است و اميدوارم پزشكان مسلمان نيز به‌زودی تجارب ارزنده خود را درباره تأثير كلام‌الله بر آرامش روح و روان نشر داده و اثبات كنند كه اسلام مبين و آموزه‌های قرآنی آن قرن‌ها پيش با اشارات صريح به چنين مسايلی در راستای برخورداری از زندگی سالم برای بشر ارمغان داشته است.
درحال حاضر نيز پژوهش‌های متعددی در جهان اسلام در همين راستا صورت گرفته است؛ از جمله اينكه دكتر «وفاء وافی»، استاد اختلالات گفتاری در دانشكده پزشكی دانشگاه «عين شمس» مصر، طی تحقيقی با استمداد از آيات وحی شيوه نوينی را برای گفتاردرمانی كودكانی كه ديرهنگام به سخن می‌‌آيند، ارائه داد.
وی پس از انجام يك مطالعه قرآنی و مراجعه به آيات 25 تا 28 سوره مباركه طه: «رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی* وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی* وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی*یَفْقَهُوا قَوْلِی: گفت پروردگارا سينهام را گشاده گردان/ كارم را براى من آسان ساز/ و از زبانم گره بگشاى/ [تا] سخنم را بفهمند» پروژه درمانی خود را آغاز كرد. به اين شكل كه اين بانوی پزشك، متن آيه فوق را به شكلی واضح بر روی صفحه رايانه نمايش داد؛ به‌گونه‌ای كه كودكان تحت درمان هم تصوير را ببينند و هم با شنيدن نوای قرآن، آيه مذكور را چندين‌بار تكرار نمايند. نتيجه آنكه پس از مدت زمان مشخص بيشتر كودكان تحت درمان به شكل عجيبی رو به بهبودی نمودند. اين تحقيق بيش از هر چيز اهميت نقش مادران را در تعليم مفاهيم دينی همچون احد، الله، اسلام و ... به كودكان از همان سال‌های نخست زندگی يادآور شد.
در ادامه؛ گروهی از پزشكان متخصص با انجام تحقيقات خاص‌‌تر در زمينه اختلالات گفتاری اثبات كردند كه بيشتر كودكانی كه از سنين كم، تحت تأثير شنيدن مكرر آيات قرآن، شروع به ادای كلمات قرآنی می‌كنند، مشكلات تكلمی ندارند و زودهنگام به سخن می‌‌آيند، و از ديگر سو نيز از مادران خواسته شد، به صورت مستمر از بدو تولد با پخش نوای قرآن از ضبط و رايانه، كودكان را به‌طور مرتب در معرض شنيدن كلام‌الله قرار دهند.
در كنار همه اين يافته‌های علمی، اگر به سنت اصيل نبوی(ص) و آموزه‌های دينی مراجعه كنيم، درمی‌يابيم بی‌دليل نبوده كه قرائت اذان در گوش كودك تازه متولدشده يكی از مهم‌ترين سفارشات مؤكد در خصوص تربيت اسلامی كودكانمان از قرن‌ها پيش به‌شمار می‌رفته است.
اكنون سؤال اصلی اينجاست «اگر دانشمندان غربی برای درمان بيماری‌ها به موسيقی‌درمانی تشويق می‌كنند، ما مسلمانان چرا نبايد از نوای روحانی قرآن كريم بهره ببريم؟». اين توصيه به‌ويژه برای مادران باردار از اهميت بيشتری برخوردار می‌شود، به‌گونه‌ای كه مادران باردار سعی كنند، جنين خود را پيش از تولد با صوت زيبای كلام الهی اخت كرده و اين شيوه تربيت اسلامی را با جديت بيشتری پس از تولد نيز ادامه دهند تا انس و الفت بيشتری بين نسل ما با آموزه‌های قرآنی برقرار شود.
و اين گفته خود حق تعالی است آنجا كه به زيبايی هرچه تمام می‌فرمايد «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآَنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ: اگر اين قرآن را بر كوهى فرو می‌فرستاديم يقينا آن [كوه] را از بيم خدا فروتن [و] از هم پاشيده می‌ديدى و اين مثل‌ها را براى مردم می‌زنيم باشد كه آنان بينديشند» [سوه مباركه حشر، آيه 21].
مطالب مرتبط
