حاج حسین بصیر؛ فرماندهی از جنس ایمان و انسانیت
حاج حسین بصیر، از فرماندهان برجسته دفاع مقدس، نمونه‌ای کم‌نظیر از تلفیق تعهد دینی، شجاعت نظامی و اخلاق انسانی بود. حساسیت او نسبت به بیت‌المال، احترام به کرامت انسانی حتی در میدان جنگ و روحیه معنوی حاکم بر رفتارهای او، وی را به الگویی برای نسل‌های آینده بدل ساخته است.
با توجه به قرار گرفتن در هفته دفاع مقدس جا دارد که از فرمانده‌ای از جنس ایمان و انسانیت فریدونکناری یاد کنیم. حاج حسین بصیر، از فرماندهان برجسته دفاع مقدس، نمونه‌ای کم‌نظیر از تلفیق تعهد دینی، شجاعت نظامی و اخلاق انسانی بود.حساسیت او نسبت به بیت‌المال، احترام به کرامت انسانی حتی در میدان جنگ، و روحیه معنوی حاکم بر رفتارهای او، وی را به الگویی برای نسل‌های آینده بدل ساخته است.
حاج بصیر در تمام دوران حضورش در جبهه‌ها، حفظ بیت‌المال را امری الهی می‌دانست. او حتی از کنار یک لامپ افتاده در خاک بی‌تفاوت نمی‌گذشت و تذکر می‌داد که در روز قیامت باید پاسخگوی حقوق بیت‌المال بود.
روحیه صمیمی و پدرانه‌اش باعث شده بود رزمندگان او را محرم راز و تعبیرگر خواب‌های خود بدانند. یکی از خاطرات تلخ، تعبیر خواب قطع انگشت یکی از نیروها توسط حاجی بود که اندکی بعد با شهادت محمد تیموریان تحقق یافت.
پس از عملیات بدر، در سلسله عملیات‌های قدس فرماندهی موفقی داشت و در آموزش غواصی برای عملیات والفجر ۸ نیز شخصاً وارد عمل شد. پس از فتح فاو، به فرماندهی یکی از محورها منصوب شد و در همین منطقه به شدت مجروح گشت.
در مازندران شایعه شهادتش پخش شد اما حضور ناگهانی او در مسجد جامع فریدونکنار، با واکنش احساسی و پرشور مردم همراه بود.
در سخنرانی‌اش گفت: دوستانم همه رفتند و من تنها مانده‌ام؛ دعای شما مرا از ملحق شدن به آنان بازمی‌دارد.
در عملیات صاحب‌الزمان (عج)، وقتی نیروها زیر آتش دشمن زمین‌گیر شده بودند، با جمله‌ای کوتاه اما پرمعنا آنان را به حرکت درآورد: فرزندان من، کربلا رفتن خون می‌خواهد.
حدود یک ماه قبل از شهادت حاج بصیر، شهدایی را به سپاه بابلسر آوردند که یکی از این شهدا اهل فریدونکنار بود و همانند آقایش امام حسین(ع) سر بر بدن نداشت، شهید حاج بصیر درکنار شهید بی‌سر ایستاده و در فکر فرو رفته بود، از او پرسیدند حاجی چه شده است، در جواب گفت: «یاران همه رفتند افسوس می خورم که چرا من مانده‌ام»، پس‌از گذشت یک ماه از آن زمان خبر شهادت حاج بصیر این یل مازندرانی فریدونکناری به گوش رسید.
پیش از عملیات کربلای ۱، خواب دریافت سیبی شیرین را دید و آن را نشانه‌ای از شهادت دانست. پس از فتح قلاویزان، با دیدن رفتار خشن برخی نیروها با اسرای دشمن، با قاطعیت تذکر داد: با احترام رفتار کنید؛ اسرا بی‌سلاح‌اند و خدا ممکن است ورق جنگ را برگرداند.
سرانجام در دوم اردیبهشت ۱۳۶۶ در شب عملیات کربلای ۱۰ بر فراز ارتفاعات ماووت خمپاره ای بر سنگر او فرود آمد و حاج حسین بصیر در سن 45 سالگی بعد از هفت سال حضور مستمر در جبهه‌های نبرد به شهادت رسید.
پیکر شهید حاج حسین بصیر در میان انبوه جمعیت سوگوار تشییع و در گلزار شهدای «فریدونکنار» به خاک سپرده شد.
