روایت جانفشانی یاران امام حسین(ع) در نخستین حمله عاشورا + صوت

به گزارش ایکنا از مازندران، در ایام ماه محرم، سلسله مباحث «پرواز تا ملکوت» با موضوع «بررسی قصه کربلا» از سوی محمدهادی یدالله‌پور، دانشیار مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی بابل در قالب پادپخش (پادکست) با همکاری ایکنا منتشر شد. 

در مبحث بیست‌وششم «پرواز تا ملکوت» به بازخوانی دلاوری و ایثار یاران امام حسین(ع) و خانواده‌های ایشان در اولین ساعات نبرد عاشورا تا شهادت پرداخته شده است که خلاصه آن را می‌خوانیم و می‌شنویم.

در این بخش روایت، به اولین حمله سپاه عمر بن سعد پیش از ظهر عاشورا پرداخته می‌شود؛ جایی که حدود 40 نفر از یاران وفادار امام حسین(ع) به شهادت رسیدند. گوینده یادآور می‌شود که نام ۳۶ شهید در جلسات قبلی گفته شد و حالا تعدادی دیگر از شهدا معرفی می‌شوند.

اولین شهید نصر بن ابی‌نیزر بود که از مدینه با کاروان امام(ع) همراه و سرانجام در کربلا شهید شد. بعد نوبت به نعمان بن عمرو راسبی می‌رسد که همراه برادرش از کوفه به سپاه امام(ع) ملحق شدند و شبانه در رکاب حضرت به شهادت رسیدند.

پس از او، نعیم بن عجلان و دو برادرش (نضر و نعمان) که همه از یاران امام علی(ع) و حاضر در صفین بودند، معرفی می‌شوند؛ آن‌ها هم به امام در مسیر عراق پیوستند و روز عاشورا در حمله اول به شهادت رسیدند.

در پی حمله اولیه دشمن و شهادت این یاران، امام حسین(ع) با صدایی بلند اهل میدان را فراخواند و فرمود: آیا یاری هست که ما را برای خدا یاری کند؟ آیا مدافعی هست که از حریم پیامبر(ص) دفاع کند. پس از این، یاران امام و اهل بیت(ع) به ویژه از بنی‌هاشم یکی پس از دیگری به میدان رفتند، با شجاعت جنگیدند و به شهادت رسیدند.

در ادامه، روایت عبدالله بن عمیر، پدر وهب، بیان می‌شود. او مردی شجاع از کوفه و همسرش‌ ام وهب بود که با رضایت همسرش به یاری امام(ع) شتافت. عبدالله ابتدا در اردوگاه کوفیان از هدف سپاه کوفه باخبر شد و تصمیم گرفت به امام(ع) بپیوندد.‌ ام وهب نیز مشتاقانه همراهش شد. آن دو شبانه به خیمه‌های امام(ع) رسیدند. پس از آغاز نبرد، عبدالله بن عمیر با اجازه امام(ع) وارد میدان شد و در مبارزه با غلامان دشمن، آنان را به هلاکت رساند و در نهایت، پس از نبرد شجاعانه، به شهادت رسید.

پس از شهادت عبدالله، همسرش بالای سر او حاضر شد و او را دعا کرد و خواست در بهشت نیز همراه هم باشند. شمر دستور داد او را هم شهید کردند تا به همسرش بپیوندد.

شهدا و یاران دیگری نیز بودند؛ از جمله سیف بن حارث و مالک بن عبدالله، دو برادر که همراه غلام‌شان شبیب، با دلی شکسته خدمت امام(ع) آمدند. حضرت دلیل گریه‌شان را پرسید و آنان گفتند که برای غربت و مصیبت امام می‌گریند نه برای جان خود. امام حسین(ع) آنان را دعا کرد؛ سپس همراه با یاران وارد میدان شدند و هر دو در کنار هم به شهادت رسیدند.