پایمردی یاران و رد امان‌نامه شمر در شب تاسوعا + صوت
در روز تاسوعا، با وجود محاصره لشکر دشمن و پیشنهاد امان‌نامه برای فرزندان‌ام‌البنین، حضرت عباس(ع) و برادرانش وفاداری خود به امام حسین(ع) را اثبات کردند و امان عبیدالله را طرد کردند.
به گزارش ایکنا از مازندران، در ایام ماه محرم، سلسله مباحث «پرواز تا ملکوت» با موضوع «بررسی قصه کربلا» از سوی محمدهادی یدالله‌پور، دانشیار مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی بابل در قالب پادپخش (پادکست) با همکاری ایکنا منتشر شد.
مبحث بیستم «پرواز تا ملکوت» روایت وفاداری اصحاب، رد امان‌نامه شمر از سوی حضرت عباس(ع) و صبر و آماده‌باش یاران امام حسین(ع) در شب تاسوعاست که خلاصه آن را می‌خوانیم و تفصیل آن را می‌شنویم.
روز تاسوعا، شمر با نامه عبیدالله وارد کربلا شد و نامه‌ای با دستورات سختگیرانه علیه امام حسین(ع) و سپاهش برای عمر بن سعد خواند. ابن سعد، شمر را متهم به منصرف کردن عبیدالله از صلح کرد، اما حاضر نشد فرماندهی را واگذار کند. گوینده تأکید می‌کند تاسوعا روزی بود که لشکر دشمن بر امام حسین(ع) و یارانش حلقه زد و با کثرت خود خوشحال بود و امام احساس غربت شدیدی داشت.
شمر، امان نامه‌ای برای حضرت عباس(ع) و برادرانش از عبیدالله گرفت، اما آنان آن را رد کرده و گفتند امان خدا برای ما کافی است. شمر شخصاً به خیمه‌ها نزدیک شد و به عباس(ع)، عبدالله، جعفر و عثمان پیشنهاد امان داد که همگی رد کردند.
پس از رد امان‌نامه، عمر بن سعد به لشکر فرمان آماده شدن برای نبرد داد. امام حسین(ع) جلوی خیمه نشسته بود که زینب(س) با نگرانی نزد برادر آمد و خبر تجمع لشکر دشمن را داد. امام خواهر خود را به صبر دعوت و توصیه به آرامش کرد. حضرت عباس(ع) مأمور شد با ۲۰ سوار نزد دشمن برود و پرسش کند علت آمدنشان چیست. آنها پاسخ دادند فرمان از امیر است که یا تسلیم شوند یا آماده جنگ باشند. عباس(ع) مهلت خواست تا امام و یارانش امشب را به نماز و عبادت بگذرانند که نهایتاً پذیرفته شد.
امام حسین(ع) در جمع یاران، خداوند را سپاس گفت و به آنان یادآوری کرد که فردا روز نبرد است و اجازه داد اگر کسی می‌خواهد برود، آزاد است. اما همه یاران عهد وفاداری را مجدداً اعلام کردند؛ حضرت عباس(ع) پیشگام بود و سپس مسلم بن عوسجه و زهیر بن قین ابراز داشتند حتی اگر بار‌ها کشته و زنده شوند، هرگز امام را تنها نمی‌گذارند.
امام برای یاران خود دعا کرد و به خیمه بازگشت. در پایان، قاسم بن حسن پرسید آیا او هم شهید خواهد شد و امام با محبت وعده شهادت داد و فرمود: مرگ در کام تو از عسل شیرین‌تر است. روایت با وعده ادامه بحث و صلوات به پایان رسید.
انتهای پیام
