
به گزارش ایکنا از مازندران،
عباسعلی طالبی، عضو هیئت عملی دانشگاه آزاد اسلامی سوادکوه، شنبه، ششم اردیبهشتماه در جلسه دوم دوره آموزشی «
شناخت واقعیات غرب و نظام سلطه» که با حضور دانشجویان دانشگاه فرهنگیان و پردیس فاطمه زهرا(س) در ساری بهصورت حضوری و برخط برگزار شد، گفت:
استعمار، اشغال یک سرزمین خارجی با توسل به قدرت نظامی و سیاسی است که کشور فاتح را دولت استعماری و کشور اشغال شده را مستعمره میگویند.
وی با بیان اینکه استعمار با نوعی جهانگشایی از قرن ۱۵ توسط اروپاییان آغاز شد و تا قرن ۱۹ به اوج رسید، افزود: موفقیت استعمار بهدلیل رشد دریانوردی، فنون نظامی، اقتصادی و صنعتی بود.
طالبی با بیان اینکه استعمار به سه دسته کلاسیک یا سنتی، استعمار نو و فرانو تقسیم میشود، گفت: در استعمار نو استعمارگر با استفاده از شرایط مساعدی که در دوره استعمار ایجاد میکند از مجریان بومی داخلی کشورهای مستعمره برای رسیدن به اهداف استعمار خود استفاده میکند؛ کودتای سوم اسفندماه ۱۲۹۹ رضاخان از جمله اقدامات استعماری بود.
عضو هیئت عملی دانشگاه آزاد اسلامی سوادکوه بیان کرد: صدور سرمایه، اشغال دستگاههای سیاسی حکومت دستنشانده، زور پنهان، زمینهسازی جنگهای داخلی، وابستگی فرهنگی ظهور جریان سلبریتیها به جای قهرمان از ویژگیهای استعمار نو بود.
وی افزود: در استعمار نو، استعمارگر با اتکا به قدرت اقتصادی خود و با استفاده از نهادها و سازمانهای اقتصادی و سیاسی و بینالمللی از طریق دولتهای دستنشانده کنترل بازار سیاستهای کشور را در اختیار میگیرد و استعماران پیش از ابزارهای نظامی سیاسی و اقتصادی از ابزارهای فرهنگی علمی بهویژه رسانهها و فناوری اطلاعات استفاده میکنند.
طالبی، گفت: در استعمار قدیم، استعمارگران حضور مستقیم و آشکار داشتند؛ در استعمار نو، استعمارگران و مجریان آشکارند، اما در استعمار فرانو، استعمارگران و مجریان هر دو پنهان هستند و مردمی که برتری فرهنگی جهان غرب را پذیرفتهاند، هویت خود را در حاشیه جهان جستوجو میکنند و به مسیری میروند که جهان غرب برای آنها ترسیم میکند.
عضو هیئت عملی دانشگاه آزاد اسلامی سوادکوه با بیان اینکه در جهان غرب در استعمار فرانو، فرهنگ دیگر کشورها را هدف قرار میدهد، افزود: یعنی به عقاید آرمانها و ارزشهای فرهنگی دیگر هجوم میبرد و باورهای خود را تبلیغ میکند.
وی افزود: فرهنگ سلطه و استکبار از جمله فرهنگهایی است که از مرزهای جغرافیای خود عبور کرده و بهسوی جهانی شدن حرکت میکند؛ وقتی هویتها کدر و چهل تیکه شد، حرفی برای گفتن ندارد و مسخ فرهنگی میشود.
انتهای پیام