ستاره آسمان عرفان + فیلم

میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در ۱۲۳۷ خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود، البته تاریخ دقیق تولد وی مشخص نیست. او از خانواده اعیان و اشراف بود و پدرش در تبریز از خانواده ملک‌التجار و از تاجران متمکن بود و دلیل نامگذاری او به ملکی، نسبت فامیلی با خاندان ملک‌التجار تبریزی است. این عالم فرزانه درس‌های مقدماتی خود را در تبریز فراگرفت و با یادگیری علوم صرف، نحو، معانی و بیان، سطح را به پایان رساند و برای ادامه تحصیل به نجف سفر کرد. یکی از نامدارترین استادان وی در این زمان حسینقلی همدانی بود.

این عارف فرزانه در ابتدای نهضت مشروطه و درگیری‌های تبریز، دیار خویش را ترک گفت و به دور از چشم متجاوزان به تهران آمد و از آنجا به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) شتافت. سپس به قم مهاجرت کرد و این شهر را وطن خویش قرار داد و تا پایان عمر نیز در همان‌جا ماند. وی اندکی پس از ورود، به درخواست برخی از افراد پارسا، جلسات درس و محافل اخلاق برپا کرد. درس «فقه» که متن آن مفاتیح فیض کاشانی بود و در پی آن، درس «اخلاق و عرفان» برای عموم مردم که در مدرسه فیضیه تشکیل می‌‎شد.

علاوه بر این، نماز جماعت در مسجد بالا سر حرم مطهر حضرت معصومه(س) نیز از سوی ایشان اقامه می‌‎شد که امام خمینی(ره) و آیت‌الله بهاء‌‌الدینی در نماز حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی شرکت می‌‎کردند.

آنان که با حالات ملکوتی و عبادی این فرزانه عارف آشنا بودند ایشان را از بکائون می‎شمردند. عالمی که از خوف و شوق خداوند بسیار گریه می‌‌کرد و از بسیار گریه‌کنندگان عصر بود. سه ماه رجب، شعبان و رمضان را پی در پی روزه می‌‌‎گرفت.

سرانجام این اندیشمند عارف پس از عمری خدمت به دین و تاریخ اسلام و خدمت در حوزه‌های علمیه نجف، تبریز و قم و تربیت شاگردانی صاحب کمال و تألیف کتبی گران‌سنگ در ۳۱ خرداد ۱۳۰۴ خورشیدی دیده از جهان فروبست و در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شد.