حجتالاسلام احمد منصوری، مدرس حوزه و دانشگاه در گفتوگو با ایکنا از خراسان رضوی، اظهار کرد: دیدگاه اهل تسنن نسبت به قیام عاشورا متفاوت است، البته با تفکیک وهابیت و ناصبیان ـ که آنها را از اهل سنت نمیدانیم ـ دو واکنش عمده در این باره وجود دارد.
وی ادامه داد: دیدگاه اول اینکه جمعی از اندیشمندان اهلسنت بین حقانیت امام حسین(ع) و عدم تقصیر یزید جمع کرده و خواستهاند هر دو را نگه دارند که این گروه در اقلیت هستند و اما دیدگاه دوم، عده کثیری از علمای اهلسنت و به تبع آن عموم مردم معتقدند که قیام امام حسین(ع) برحق بوده و یزید را قاتل شهدای کربلا و مستحق سرزنش و لعن میدانند که در این میان هم اندیشمندان متقدم و هم متأخر حضور دارند.
این مدرس حوزه و دانشگاه تصریح کرد: شخصیتهای متقدم اهلسنت همچون «ابوالحسن اشعری» امام اشاعره اهلسنت قیام امام حسین(ع) را در برابر ظلم و فساد یزید معرفی میکند. شخصیتی همچون «تفتازانی» که لعن بر قاتلان شهدای کربلا را جایز شمرده و تصریح میکند: «ما در مقابل یزید نه تنها سکوت نمیکنیم، بلکه حتی در کافر بودن او شکی نداریم. لعنت خدا بر او و یاوران و همدستانش باد»
منصوری بیان کرد: وی معتقد است: «کسانی که امام حسین(ع) را کشتند یا دستور به قتل وی داشتند و این امر را جایز دانستند، بدون شک کافرند» یکی دیگر از علمای مشهور اهلسنت «ابنجَوزى» است که در کتاب «الرد علىالمتعصبالعنیدالمانع من ذمالیزید» مینویسد: «گویندهاى از من پرسید: آیا لعن یزید بن معاویه به خاطر جنایتى که مرتکب شده جایز است یا خیر؟ گفتم: علماى پرهیزگار نظیر امام احمد[بن حنبل]، لعن او را روا دانستهاند».
این مدرس حوزه و دانشگاه گفت: نوه این عالم بزرگ اهلسنت به نام «سبط ابن جوزی» یزید را به شدت محکوم و از امام حسین(ع) دفاع میکند و به نقل از جد خویش علت لعن بر یزید را اینچنین مینگارد: «جد من، یزید را لعن میکرد، عدهای از متعصبان اهلسنت بر او اشکال گرفتند، وی در پاسخ به آنان گفت: قرآن مجید، کسانی را لعن و نفرین کرده و از جهنمیان دانسته که از یزید، گناه کمتری داشتهاند؛ در حالی که گناه یزید، بسیار بیشتر از آنان است».
وی گفت: در میان اندیشمندان، مصلحان و نویسندگان متأخر و معاصر اهلسنت همچون آلوسی، سید قطب، مودودی، ابوالحسن ندوی، محمد غزالی، اقبال لاهوری، عبدالله علایلی، طه حسین، محمود العقاد، دفاع از حقانیت قیام عاشورا و ظلم و فساد یزید کاملاً مشهود است، شخصیتهایی همچون علامه اقبال لاهوری به وسیله ادبیات و شعر به زنده نگه داشتن محرم و عزاداری امام حسین(ع) اهتمام ورزیده و در مقایسه با دیگر شاعران اهلسنت، در ستایش از سیدالشهدا(ع) و قیام عاشورا درخشش بیشتری داشته است:
هر که پیمان با هوالموجود بست گردنش از بند هر معبود رست
آن امام عاشقان پور بتول سرو آزادی ز بستان رسول
چون خلافت رشته از قرآن گسیخت حریت را زهر اندر کام ریخت
تا قیامت قطع استبداد کرد موج خون او چمن ایجاد کرد
رمز قرآن از حسین آموختیم ز آتش او شعلهها اندوختیم