زمینه‌سازی برای امامت؛ مهمترین فعالیت امام حسن عسکری(ع)
گروه اجتماعی- معاون پژوهش حوزه علمیه مازندران زمینه‌سازی برای امامت حضرت مهدی(عج) را از مهمترین فعالیت امام حسن عسکری(ع) دانست و اظهار کرد: در اثر فشار‌های سیاسی و اختناق شدید، موضوع جانشینی بعد از حضرت در هاله‌ای از ابهام قرار داشت.
حجت‌الاسلام صدرالله اسماعیل‌زاده، معاون پژوهش حوزه علمیه مازندران در گفت‌وگو با ایکنا از مازندران اظهار کرد: امام حسن عسکری(ع) در هشتم ربیع‌الثانی سال ۲۳۲ ه. ق در مدینه دیده به جهان گشود. مدت امامت امام حسن عسکری(ع) شش سال بود که از سال ۲۵۴ ه. ق شروع و در ۲۶۰ ه. ق با شهادت آن حضرت پایان یافت.
وی افزود: امام حسن عسکری(ع) در طول زندگانی و به ویژه در دوران امامت خویش به واسطه مبارزه با طاغوت‌های زمان در تبعید و زندان و تحت نظر خلفای وقت به سر می‌برد و سرانجام در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ و در ۲۸ سالگی در شهر سامراء و توسط احمد معتمد پانزدهمین خلیفه عباسی به طرز مرموز مسموم شده و به شهادت رسید.
معاون پژوهش حوزه علمیه مازندران تصریح کرد: اوضاع سیاسی این دوران دستخوش حوادث خاصی شده بود و آن هم به قدرت رسیدن ترکان در دستگاه خلافت عباسی که نتیجه آن استقلال حکومت‌های اسلامی از دستگاه خلافت شد.
وی با بیان اینکه، اوضاع نابسامان سیاسی دوران امام حسن عسکری(ع) منجر به شورش‌های مختلف از سوی افراد و گروه‌ها شد که نشان دهنده ضعف دستگاه خلافت عباسی بود، افزود: در طول دوران امامت ایشان فعالیت‌های مهمی صورت گرفت که قابل توجه بوده است.
اسماعیل‌زاده، زمینه‌سازی برای امامت حضرت مهدی(عج) را از مهمترین فعالیت امام حسن عسگری دانست و اظهار کرد: در اثر فشار‌های سیاسی و اختناق شدیدی که از سوی حکمرانان عباسی اعمال می‌شد، موضوع جانشینی بعد از حضرت در هاله‌ای از ابهام قرار داشت.
وی افزود: امام یازدهم در فرصت‌های مناسب تلاش می‌کرد تا شیعیان را با جانشین خویش آشنا کرده و زمینه امامت حضرت، ولی عصر(ع) را آماده کند و به این وسیله موضوع امامت حضرت مهدی(ع) را برای پیروان آن حضرت مشخص شود.
معاون پژوهش حوزه علمیه مازندران با بیان اینکه، آماده‌سازی افکار شیعه، برای غیبت طولانی یکی دیگر از اقدامات امام حسن عسکری در طول امامت‌شان بود، گفت: غائب شدن امام و پیشوای هر قومی، یک حادثه غیرطبیعی، شگفت‌آور و از طرفی باور کردن آن و تحمل مشکلات ناشی از آن برای مردم دشوار بود. این کار، در زمان امام عسکری(ع) جلوه بیشتری یافت. آن حضرت با توجه به شرایط خاصّ زمان خویش، افکار عمومی به ویژه خواصّ شیعه را برای پذیرش غیبت آماده می‌ساخت تا مبادا مردم با شنیدن غیبت کبرای مهدی (عج) آن را انکار کنند.
وی افزود: «احمدبن‌اسحاق» یکی از یاران خاص و گرانقدر امام یازدهم (ع) می‌گوید: «به حضور امام عسکری(ع) رسیدم. می‌خواستم درباره امام بعد از او بپرسم. حضرت پیش از سوال من فرمود: «ای احمد بن اسحاق! خداوند از زمانی که آدم را آفرید تا روز قیامت، هرگز زمین را از حجت خالی نگذاشته و نمی‌گذارد. خداوند از برکت وجود حجت خود در زمین، بلا را از مردم جهان دفع می‌کند و باران را می‌فرستد و برکات نهفته در دل زمین را آشکار می‌سازد.» عرض کردم: پیشوا و امام بعد از شما کیست؟ حضرت به سرعت برخاست و به اتاق دیگر رفت. طولی نکشید که برگشت؛ در حالی که پسر بچّه‌ای را که حدود سه سال داشت و رخسارش همچون ماه شب چهارده می‌درخشید به دوش گرفته بود، فرمود: «احمد بن اسحاق! اگر پیش خدا و امام محترم نبودی، این پسرم را به تو نشان نمی‌دادم. او هم‌نام و هم کنیه رسول خدا است. زمین را پر از عدل و داد می‌کند. چنانکه از ظلم و جور پر شده باشد. او در میان امت من (از نظر طول غیبت) همچون خضر و ذی‌القرنین است. او غیبتی خواهد داشت که (در اثر طولانی بودن آن) بسیاری به شک خواهند افتاد و تنها کسانی که خداوند آنان را در اعتقاد به امامت او ثابت نگه داشته و توفیق دعا جهت تعجیل قیام و ظهور او را بخشیده، از گمراهی نجات می‌یابند.»
معاون پژوهش حوزه علمیه مازندران، مدیریت بحران و تربیت شاگردان شایسته را از دیگر اقدامات امام یازدهم بیان کرد و گفت: امام حسن عسکری(ع) همانند سایر امامان معصوم شیعه در زمینه تربیت شاگرد اهتمام خاصی داشت. آن حضرت شیعیان مخلص و انسان‌های شایسته و با استعداد را برای تبلیغ معارف عالی اسلام و نشر و گسترش فرهنگ امامت که امتداد رسالت الهی است انتخاب کرده و تربیت کرد و آنان را برای مقابله با هجمه‌های فرهنگی مخالفین و مناظرات علمی و گسترش احادیث اهل بیت(ع) آماده می‌کرد.
وی افزود: شیخ طوسی نام ۱۰۳ نفر از اصحاب و شاگردان آن حضرت را ثبت کرده و افزون بر آن با وجود تمام محدودیت‌ها یک سلسله برنامه‌های سری سیاسی را نیز رهبری می‌کردند.
