چهلودومین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم در حالی به پایان رسید که نمایندگان استان خوزستان توانستند به رتبههای برتر دست یابند.
رتبه اول و پنجم برای گروه العباد و آلیاسین در رشته تواشیح، رتبه ممتاز علیرضا سامری در رشته حفظ کل، رتبه ممتاز مینا چشمسبز و رتبه عالی فاطمه سواری در رشته حفظ 20 جزء قرآن، رتبه عالی سیدجاسم موسوی در رشته قرائت، رتبه عالی رقیه خزعلیزاده در رشته حفظ 10 جزء، رتبه عالی سنا منبوهی در رشته قرائت، رتبههای نمایندگان استان خوزستان در این دوره از مسابقات قرآن کشور است.
مسابقاتی که به اذعان شرکتکنندگان و رتبهآوران سطحی بسیار بالا و رقابتی بسیار نزدیک دارد و تلاشی مضاعف میخواهد. شرکتکنندگان و نمایندگان استان خوزستان در این رقابتها طبق رویه هرساله با اقدام فردی برای رفت و برگشت و تهیه بلیت در مسابقات حضور داشتند. حضوری که به گفته این شرکتکنندگان نباید با دغدغه چگونه رفتن و آمدن همراه باشد. شرکتکنندگان گاهی درباره روال داوری دچار مشکل میشوند و قصد پیگیری دارند، اما نمایندهای از استان همراهشان نیست!
روال هرساله اعزام نمایندگان خوزستانی به مسابقات به این طریق است که شرکتکنندگان با هزینه شخصی خود به مسابقات اعزام میشوند و پس از آن مبلغی اندک به حساب آنها به عنوان کمکهزینه ایاب و ذهاب واریز میشود؛ حال پرداخت آن کمکهزینه ربطی ندارد به اینکه شرکتکننده با هواپیما رفته باشد یا اتوبوس. کمکهزینه همینقدر است!
اما ماجرا به همینجا ختم نمیشود، تجربه رفتوآمد شرکتکنندگان با همان هزینه ایاب و ذهاب اندک شنیدنی است. رسیدنهایی که به دلیل سفر با اتوبوس و در مسیرهای طولانی مثل خوزستان تا آذربایجان غربی، استان مرکزی، قم و اصفهان با خستگی همراه است که باعث میشود شرکتکننده نتواند آنگونه که باید در مسابقات حاضر شود و یا اصلاً نمیتواند حضوری در صحن مسابقات داشته باشد. گاهی هم برای بازگشت بلیت مستقیم به اهواز پیدا نمیشود و مجبور میشوند که مسیر را دو قسمت کنند، همانگونه که امسال برای مینا چشمسبز کسبکننده رتبه ممتاز ما پیش آمد؛ بعد از مسابقات از اصفهان به خرم آباد آمد و بعد هم به اهواز!
نمایندگان خوزستانی آنگونه که میگویند شرکتکنندگان دیگر استانها با هواپیما به مسابقات میآیند و قبل از اعزام هم کارگاه آمادهسازی دارند و بعضی از استانها هم یک سرپرست، گروهشان را همراهی میکند. همه این اظهارنظرها به کنار که گذاشته شود، امسال اما حکایتی دیگر داشت، شرکتکنندگان همه حرفشان این بود که فقط یک تبریک میخواستیم و یک تماس تلفنی که آیا رسیدید یا نرسیدید؟ همین!
آنچه از سوی مسئول امور قرآنی اوقاف خوزستان درباره این ماجراها بیان میشود این است که این بخش از مسابقات دیگر مربوط به ما نیست. بیان این حرف با چه منطقی قابل توجیه است؟ درست است که این بخش دیگر با استانها نیست اما تبریک گفتن و خوشآمدگویی که دیگر بخشی از زندگی اجتماعی همه ما محسوب میشود و به روابط بین آدمها بازمیگردد. آنچه درباره نبود موقوفه قرآنی در خوزستان بیان میشود چه ارتباطی با یک پیام تبریک، بنر خوشآمدگویی و یا حتی یک تماس تلفنی دارد؟
سالهاست که قاریان، حافظان و گروههای تواشیح خودشان میروند، رتبه میآورند و بازمیگردند. این روال هرساله شده که برگزیدگان بیایند و طوری با آنها رفتار شود که گویی نه خانی آمده و نه خانی رفته است. همه حرفها درباره نبود موقوفه قرآنی و بودجه قبول و پذیرفته شده اما یک تماس تلفنی، یک پیام تبریک و یک بنر خوشآمدگویی مگر چقدر هزینه دارد؟
معلوم نیست کسب هرساله رتبههای برتر نمایندگان خوزستان برای مسئولان عادی شده یا اصلاً کسب رتبه برایشان مهم نیست.
هزینه رفتوآمد و هدیه سالهاست از این رتبهآوران در مرحله استانی مسابقات قرآن خوزستان دریغ شده است. البته در چهلودومین دوره مسابقات قرآن خوزستان با اقدام پسندیده مدیرکل جدید اوقاف هدیهها در یک مراسم آبرومند با عنوان اختتامیه به برگزیدگان پرداخت شد که امید است این روند ادامه یابد و عنان امور همچنان در دست مدیرکل باقی بماند.
استانهای دیگر همواره در پی کسب رتبههای مسابقات قرآن هستند، کمااینکه در این سالها دیدهایم استانهایی موفق به کسب رتبه در رشتههای مختلف شدهاند که حضوری چندان از آنها مشاهده نمیشد. طی این مسیر به شیوه کنونی باعث عقب ماندگی استان، عدم تربیت نسل آینده قرآنی، دلسردی رتبهآوران و هزاران نتیجه دیگر میشود که در آیندهای نه چندان دور جبرانش سخت خواهد بود.
سیما محسنی، خبرنگار ایکنا خوزستان
انتهای پیام