امام هادی(ع) نمونه‌ای از انسان کامل
گروه معارف: پانزدهم شهریور، مصادف با سالروز میلاد دهمین امام شیعیان امام هادی(ع) است. میلاد امامی که بزرگواریش زبان‌زد مردم روزگار بود و بخشش، گره‌گشای درد نیازمندان. امامی که هرچه هم اهریمنان تلاش کنند ذره‌ای از وجود پاکش کاسته نمی‌شود.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از مازندران، به نقل از روابط عمومی اداره‌کل اوقاف و امور خیریه استان مازندران، امام هادی(ع) در پانزدهم ذی‌الحجه در سال 212 هجری قمری، در روستایی به نام صریا در نزدیکی مدینه به دنیا آمد.
وی پس از شهادت پدر بزرگوارش، امام جواد(ع)، در سن هشت سالگی، عهده‌دار امامت شد و از همان کودکی هدایت مردم روزگار را برعهده گرفت.
15 شهریور، سالروز ولادت دهمین ستاره درخشان امامت است، سالروز ولادت مردی که بزرگ‌منشی و علمش زبان‌زد مردم روزگار بود، امامی که از همان کودکی، دغدغه گسترش اصول اسلامی را داشت و برای تحقق آن گام‌های بسیاری برداشت.
امام هادی(ع) به دلیل خوی و خصلت‌های پاکی که در وجودش داشت، به القاب متعددی توصیف می‌شد، از جمله نقی (پاک)، علیم (دانا)، طیب (خوش‌خو و باسخاوت)، وی در همه حال از بخشش به دیگران دریغ نمی‌کرد و پناه بی‌پناهان بود.
امام علی‌النقی(ع) تعلیم مردم و نگاهبانی از فرهنگ اسلامی را در مدینه، برعهده داشت و لحظه‌ای از آگاهی‌بخشی به مردم غافل نبود، وی در مبارزه با ظالمان زمان از هیچ احدی، اِبایی نداشت و در نهان و آشکار در مقابل ظلم و ناعدالتی آنان ایستادگی می‌کرد.
امامی که چنان هیبت و شکوهی داشت که زمین و زمان را به حیرت وا می‌داشت و خلیفه و درباریان نیز هنگام ورود امام به پاس حضور این خورشید درخشان، از جا برمی‌خاستند و سر تعظیم فرود می‌آوردند.
تمام مردمان آن روزگار، حتی دشمنان امام به خصلت پسندیده و مراتب زهد و دانش امام، اقرار داشتند، زیرا بارها این فضیلت بیکران امام را آزموده بودند و در مجالس مناظره امام هادی(ع)، بازندگانی همیشگی بودند.
امام همواره با تبسم با مردم برخورد می‌کرد و تمام خصایص نیک، جملگی در وجود آسمانیش می‌درخشید، امام همواره به مردم سفارش می‌کرد که در روابط با دیگران طوری رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود.
امام با وجود تمام خصلت‌ها و برتری‌های ناب وجودی که داشت، اما فروتنی را لحظه‌ای از یاد نمی‌برد و همیشه سجده بندگی در پیشگاه معبود داشت، صدای راز و نیاز وی با معبودش، دل انسان گمراه را از تاریکی به روشنایی حقیقی هدایت می‌کرد و رنگی خدایی به وجود گمراهان می‌داد.
امام هادی(ع) همواره بر اساس عدالت، گام برمی‌داشت و اعمالش همیشه شایسته تمجید بود، زیرا تمام اقداماتش با رنگ فضیلت و شرافت، مزین شده‌بود.
گرچه امام برای هدایت مردم و سعادتمندی آنان تلاش کرد و در نهایت با توطئه شوم دشمنان چشم از این جهان ظلمانی فروبست، اما گاهی عده‌ای غافلان این دنیا، چشم‌های خود را با چشم‌بندی حقارت و توهین بسته‌اند و کوته‌فکرانه افساری به گردن خود آویخته‌اند و سر آن را به دست شیطان سپرده‌اند تا آنان را به اعماق دوزخی از ویرانی‌ها بکشاند.
عده‌ای که گمان باطل می‌کنند که با توهین به مقدسات مسلمانان و شیعیان از ارزش‌های آنان کاسته می‌شود، اما هر چه این نااهلان بیشتر تلاش کنند، تنها چوب خودزنی به دست گرفته‌اند، زیرا ارزش مقدسات اسلامی در پیشِ نگاه این مردم آگاه، هر روز بیشتر می‌درخشد و بطلان این دیوصفتان، بیشتر هویدا می‌شود.
این روزها گرچه داعشیان زمان نیز قصد بستن راه مزار امام را دارند و در خیال به راه انداختن بقیع دیگری هستند، اما ایرانیان همواره ایستاده‌اند در برابر تمام اهانت‌های کوته‌فکرانه بیگانگان، ایرانیان به پاس میلاد امام بزرگوار، وجودشان را با نور ایمان مزین می‌کنند و میلاد نور هدایت را جشن می‌گیرند.
مردمان غیور این سرزمین، با غیرتی توصیف‌ناشدنی ایستاده‌اند تا با ایستادگی‌شان، بیگانگان دیوصفتی که مترسک‌هایی به دست اهریمنان هستند را به سخره گیرند و نابودی‌شان را فریاد کنند.
مردمان باصلابتی که ایران اسلامی را مملو از عطر خوش محبت به اهل بیت کرده‌اند و به این حُبّ قلبی خود می‌بالند.
