راز موفقیت فعالیت‌های قرآنی در مساجد
یکی از حافظان کل قرآن کریم با اشاره به اینکه اگر مسجد وارد فعالیت‌های قرآنی و موضوعاتی همچون حفظ قرآن شود مطلوب و نتیجه‌بخش خواهد بود، گفت: برای این کار باید ملاحظاتی در نظر گرفت که یکی از آنها مردمی نگه داشتن فعالیت‌ها در مسجد است.
به گزارش ایکنا، طی هفته‌های گذشته طرحی از سوی دارالقرآن سازمان بسیج مستضعفین به شورای توسعه فرهنگ قرآنی پیشنهاد شده است تا به دنبال این طرح مساجد به پایگاه قرآنی تبدیل شوند. موضوعی که بررسی آن بخش زیادی از زمان دو جلسه اخیر مجمع مشورتی شورای توسعه فرهنگ قرآنی را به خود اختصاص داده و نتیجه این بررسی‌ها هم تصویب کلیات این طرح بوده است.
برای بررسی الزامات و ضرورت‌های اجرای طرح‌های قرآنی با محوریت مسجد و نیز خروجی‌ها و آثاری که بر روی توسعه فرهنگ قرآنی خواهد داشت با برخی صاحب‌نظران عرصه قرآنی گفت‌وگوهای صورت خواهد گرفت.
محمدمهدی بحرالعلوم، پیشکسوت قرآنی کشورمان در گفت‌وگو با ایکنا، در مورد ارائه طرح‌هایی با محوریت مسجد و کمک این قبیل طرح‌ها به فعالیت‌های قرآنی کشور، گفت: مسجد به عنوان مهم‌ترین و اختصاصی‌ترین نماد فعالیت‌های دینی مردمی شناخته می‌شود. همچنین این نهاد قدیمی‌ترین، باثبات‌ترین و تأثیرگذارترین نهاد مردمی است.
وی با اشاره به اینکه در حوزه فعالیت‌های دینی هم مؤسسات و هم شخصیت‌های تأثیرگذار دینی زیادی داریم، افزود: هیچ کدام از اینها نمی‌توانند جایگاه مسجد را به خاطر قدمتی که دارد، اصالتی که دارد و مردمی بودن آن بگیرد. بنابراین هر کاری در مسجد شروع و فراگیر شود می‌تواند از دوام خوبی برخوردار شود.
بحرالعلوم تصریح کرد: نکته این است که برخی مواقع برای پشتیبانی از این فعالیت‌ها مسیرهایی را طی می‌کنیم که به سمت دولتی کردن فعالیت مردمی است و باید مراقب این آسیب باشیم. ما می‌گوییم اگر قرار است یک فعالیت اصیل در مساجد انجام شود باید این فعالیت دارای زمینه‌های مردمی باشد یعنی خود مردم بخواهند و آن را ادامه دهند و پشتیبانی کنند.
این حافظ کل قرآن اظهار کرد: من در مورد همه طرح‌هایی که به حوزه مسجد ارتباط دارد همین نظر را دارم. قطعاً اگر مسجد وارد موضوعاتی همچون حفظ قرآن شود مطلوب و نتیجه‌بخش خواهد بود، اما باید ملاحظه‌ای که به آن اشاره کردم مورد توجه قرار گیرد.
این مدرس قرآنی کشورمان در پاسخ به این سوال که با چه تمهیداتی می‌توان چنین طرح‌هایی را مردمی نگه داشت، گفت: در یکی از جلساتی که در این طرح مطرح شد حضور داشتم و دوستان همین ملاحظه را داشتند. باید مراقب باشیم. اعتقاد من بر این است که حاکمیت و دولت در حوزه‌های قرآنی و دینی اگر هم می‌خواهد ورود داشته باشد باید در جایی وارد شود که مردم به دلایلی از ورود به آن عاجز هستند.
وی بیان کرد: وقتی مردم می‌توانند وارد شوند و حضورشان هم می‌تواند یک حضور معنادار باشد و توان این کار را هم دارند حاکمیت نباید مستقیم وارد شود. برای اینکه اصالت در مسجد باقی بماند و ناب بودن حرکت ادامه داشته باشد. دولت‌ها یک زمانی موافق اجرای طرحی هستند اما ممکن است به هر دلیلی این موافق بودن جای خود را به مخالفت بدهد، یا اگر مخالف هم نباشد حمایت را سخت کند، در این شرایط کار پیش نخواهد رفت و همه معطل این کمک و حمایت می‌مانند. اما اگر فعالیت مردمی باشد و از دل مردم بجوشد قضیه متفاوت می‌شود.
بحرالعلوم در پاسخ به این سوال که چه باید کار تا این اتفاق رخ ندهد، گفت: ما در مسجد نهادها و ارکانی همچون امام جماعت، هیئت امنا، مردم و ... را داریم، ما باید به این ارکان و نهادها رسمیت بدهیم و آنها را در کارها دخیل کنیم. وقتی می‌خواهیم کار خوبی در مسجد انجام شود باید امام جماعت ورود داشته باشد و یا مردم محل بخواهند تا آن اتفاق بیفتد.
وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو به فعالیت‌های خود در مسجد اشاره و بیان کرد: زمانی که مشغول کار حفظ قرآن بودم یک گروهی در مسجد محمدیه تهران در منطقه 17 شهریور بودیم که با بچه‌های مسجد شروع به حفظ قرآن کردیم، بعضی وقت‌ها جلسه در مسجد و برخی اوقات هم در منزل امام جماعت برگزار می‌شد و همین باعث شد فرزند امام جماعت هم حافظ قرآن شود. خروجی آن جلسه حفظ قرآن در مسجد محمدیه پنج حافظ کل قرآن کریم بود. این توضیح را دادم که بگویم من فعالیت قرآن و حفظ قرآن را در مسجد تجربه کرده‌ام و اگر مردمی باشد می‌تواند موفق باشد.
این حافظ کل قرآن بیان کرد: در این مسئله دولت باید در نقاطی ورود داشته باشد که مردم کمتر امکان ورود دارند. یکی از این جاها تبلیغات سراسری جلسات قرآن است. یک مسجد هیچگاه نمی‌آید برای جلسه خود تبلیغ سراسری انجام دهد، اینجا دولت می‌تواند کار را به دست بگیرد، یا اینکه هماهنگی‌های بالادستی را انجام دهد اما نباید وارد حیطه مسجد شود.
بحرالعلوم در ادامه در مورد تأثیر چنین طرح‌هایی بر توسعه فرهنگ قرآنی در جامعه، بیان کرد: چنین طرح‌هایی ممکن است در سطح وسیعی اجرایی نشود و کارآیی نداشته باشد اما مساجد بسیار خوب و شخصیت‌های قرآنی شناخته شده‌ای در کشور داریم که می‌توانند محوریت این کار قرار بگیرند و کار را در سطح کوچک‌تر پیش ببرند. اگر این کار صورت بگیرد و ائمه جماعات هم پای کار بیایند اگرچه شاید در گستره زیاد نباشد اما می‌توانیم موارد موفقیت آمیزی داشته باشیم. لذا برای این کار باید ابتدا به صورت نمونه، کار را در چند مسجد پیش ببریم بعد همه‌گیر کنیم.
وی در پایان با تأکید بر اینکه بحث فعالیت قرآنی در مساجد به صورت خودجوش در سطح کوچکتری آزمایش شده است، گفت: در کشور مساجد متعددی هستند که جلسات حفظ و قرائت دارند. برای مثال در اوایل دهه 90 از طریق سازمان دارالقرآن 50 جلسه حفظ قرآن در کشور راه‌اندازی شد که اکثر آنها تعطیل شدند، به این خاطر که وابسته به حمایت دولتی بودند. اما در بین آنها تعدادی بودند که کار را ادامه دادند، آنجایی که خود مردم، خود امام جماعت، خود استاد خواستند کار ادامه پیدا کرد.
انتهای پیام
