ندای عرشی و آمرزش زیارت‌کنندگان سیدالشهدا(ع) درشب قدر
در روایتی آمده است «هنگامى که شب قدر می‌شود، منادى از آسمان هفتم از پشت عرش ندا سر مى‌دهد که خدا هرکه را به زیارت مزار امام حسین(ع) آمده، آمرزید.»
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان درباره اعمال شب نوزدهم ماه مبارک رمضان آمده است، این شب با عظمت آغاز شب‌هاى قدر است و شب قدر آن شبى است که در طول سال، شبى به خوبی و فضلیت آن یافت نمى‌شود، عمل در این شب از عمل در طول هزار ماه بهتر است و تقدیر امور سال در این شب صورت می‌گیرد، فرشتگان و روح که اعظم فرشتگان الهى است، در این شب به اذن پروردگار به زمین فرود می‌آیند و به محضر امام زمان(عج) مى‌رسند و آنچه را که براى هر فرد مقدر شده بر آن حضرت عرضه می‌دارند. اعمال شب‌هاى قدر بر دو نوع است: یکى از آن دو نوع اعمالى که در هر سه شب باید انجام داد و دیگر اعمالى که مخصوص به هریک از شب‌هاى قدر است.
اولین شب از لیالی قدر شب نوزدهم ماه مبارک رمضان است که از اعمال مخصوص شب نوزدهم گفتن صد مرتبه اذکاری چون «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ» و «اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ»، همچنین قرائت دعای زیر توصیه شده است:
«اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَكِیمِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ فِی الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ أَنْ تَكْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِكَ الْحَرَامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْكُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ الْمُكَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ عَلَیَّ فِی رِزْقِی وَ تَفْعَلَ بِی كَذَا وَ كَذَا، خدایا مقرر فرما در آنچه حکم میکنى، تقدیر می‌نمایى از فرمان حتمى، در آنچه جدا میکنى از کار حکیمانه در شب قدر، در آن حکم حتمی که برگشت و تغییرى ندارد، اینکه مرا از حاجیان خانه محترمت بنویسى، حاجیانى که حجشان قبول، سعیشان پذیرفته، گناهانشان آمرزیده، بدی هایشان نادیده گرفته شده است. در آنچه حکم میکنى و تقدیر مى‌نمایى، مقرر فرما که عمرم را طولانى نمایى، در روزى‌ام بر من وسعت بخشى، با من چنین و چنان کنى» و به جاى «کذا و کذا» حاجت خود را بیان کند.»
اما اعمالى که در هر سه شب توصیه شده است، شامل غسل که علامه مجلسى فرموده بهتر است، غسل این شب‌ها در هنگام غروب آفتاب انجام گیرد، که نماز شام را با غسل بخواند.
دوم به جای آوردن دو رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، هفت مرتبه «توحید» خوانده، پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید: «أَسْتَغْفِرُ اللّه وَ أَتوبُ الَیْهِ». در روایت نبوى است که از جاى برنخیزد تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد.
از دیگر اعمال مورد تأکید در این سه شب این است که قرآن کریم را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِكِتَابِكَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُكَ الْأَكْبَرُ وَ أَسْمَاؤُكَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِكَ مِنَ النَّارِ، خدایا از تو درخواست می‌کنم به حق کتاب نازل شده‌ات، آنچه در آن است، در آن است نام بزرگترت، نام‌هاى نیکوترت و آنچه بیم انگیز است و امیدبخش، اینکه مرا از آزادشدگان از آتش دوزخ قرار دهى، سپس هر حاجت که دارد بخواهد.»
«اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ كُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَ بِحَقِّكَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّكَ مِنْكَ؛ خدایا به حق این قرآن، و به حق کسیکه آن را بر او فرستادى، به حق هر مؤمنى که او را در قرآن ستودى، به حق خود بر آنان، پس احدى شناساتر از تو به حق تو نیست.»
سپس ذکر «بِكَ یَا اللَّهُ» و بعد از آن از ذکر نام چهارده معصوم را 10 مرتبه بخواند و در پلایان هر حاجتى که دارد از خدا بخواهد.
از دیگر اعمال این سه شب پربرکت قرائت زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) است که در روایت آمده: هنگامى که شب قدر می‌شود، منادى از آسمان هفتم از پشت عَرْش ندا سر مى‌دهد که خدا هرکه را به زیارت مزار امام حسین(ع) آمده آمرزید.
روایت شده هرکه شب قدر را احیا بدارد، گناهانش آمرزیده مى‌شود، هرچند به شماره ستارگان آسمان و سنگینى کوه‌ها و پیمانه دریاها باشد، همچنین به‌جای آوردن صد رکعت نماز که فضلیت بسیار دارد و بهتر آن است که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، 10 مرتبه «توحید» بخواند.»
قرائت دعای زیر از دیگر اعمالی است که برای لیالی قدر توصیه شده است. «اللَّهُمَّ إِنِّی أَمْسَیْتُ لَكَ عَبْداً دَاخِراً لا أَمْلِكُ لِنَفْسِی نَفْعاً وَ لا ضَرّاً وَ لا أَصْرِفُ عَنْهَا سُوءاً أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِی وَ أَعْتَرِفُ لَكَ بِضَعْفِ قُوَّتِی وَ قِلَّةِ حِیلَتِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ جَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ أَتْمِمْ عَلَیَّ مَا آتَیْتَنِی فَإِنِّی عَبْدُكَ الْمِسْكِینُ الْمُسْتَكِینُ الضَّعِیفُ الْفَقِیرُ الْمَهِینُ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْنِی نَاسِیاً لِذِكْرِكَ فِیمَا أَوْلَیْتَنِی وَ لا [غَافِلا] لِإِحْسَانِكَ فِیمَا أَعْطَیْتَنِی وَ لا آیِساً مِنْ إِجَابَتِكَ وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّی فِی سَرَّاءَ [كُنْتُ ] أَوْ ضَرَّاءَ أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ أَوْ عَافِیَةٍ أَوْ بَلاءٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ إِنَّكَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ، «خدایا شام کردم درحالیکه براى تو تنها بنده کوچک و خوارى هستم، که براى خویش سود و زیانى را به دست ندارم، نمى‌توانم از خود پیش آمد بدى را بازگردانم، به این امر بر خویش گواهى مى‌دهم، در پیشگاهت به ناتوانى و کمى چاره‌ام اعتراف مى‌کنم، خدایا بر محمد و خاندان محمد درود فرست، و آنچه را به من و همه مردان و زنان مؤمن، از آمرزش در این شب وعده دادى وفا کن، و آنچه را به من عنایت فرموده‌اى کامل ساز، که من بنده بیچاره، درمانده، ناتوان، تهی‌دست خوار توام. خدایا مرا فراموش‌کننده ذکرت قرار مده، در آنچه سزاوار آنم فرمودى، و نه فراموش کننده احسانت، در آنچه عطایم کردی، و نه ناامید از اجابتت، گرچه مدت زمانى طولانى شود، چه در خوشى یا ناخوشى، یا سختى، یا آسانى، یا عافیت، یا بلا، یا تنگدستى، یا در نعمت همانا تو شنونده دعایى.»
این دعا را کفعمى از امام زین العابدین(ع) روایت کرده که در این شب‌ها، در حال قیام و قعود و رکوع و سجود مى‌خواندند. علامه مجلسى نیز گفته: بهترین اعمال در این شب‌ها، درخواست آمرزش و دعا است، برای حوایج دنیا و آخرت خود، پدر و مادر و خویشان، و برادران و خواهران مؤمن، چه آنان که زنده‌اند، و چه آنان که از دنیا رفته‌اند و خواندن اذکار، و صلوات بر محمد و آل محمد(ع) هر اندازه که بتواند و در بعضى از روایات وارد شده است: دعای جوشن کبیر را در این سه شب قرائت شود.
منبع: مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی
انتهای پیام
