قدم‌هایم را نذر آمدن مهدی فاطمه‌ات می‌کنم
گروه اجتماعی ــ مکانی که برای استراحت ما در نظر گرفتند مشرف به حرم بود، یک دل سیر با حضرت درد و دل کردم و به او گفتم قدم‌هایم را نذر آمدن مهدی فاطمه‌ات می‌کنم.
زیارت اباعبدالله‌الحسین(ع) یکی از بهترین آرزو‌ها است و هر ساله خیل عظیمی از عاشقان و دلدادگان به این سفر معنوی مشرف می‌شوند. در این میان فرصتی فراهم شد تا مددجویان تحت حمایت کمیته امداد هم به زیارت سالار شهیدان نائل شوند.
مطابق آمار روابط عمومی کمیته امداد مازندران، اربعین امسال نیز، یک‌هزار نفر از مددجویان تحت حمایت کمیته امداد مازندران اعم از مادران، دختران، پدران و همه آن‌هایی که از شوق زیارت امام حسین(ع) سر از پا نمی‌شناختند، در پیاده‌روی اربعین حضورداشتند.
در این گزارش پای صحبت یکی از مددجویانی که توفیق حضور در این راهپیمایی عظیم اربعین را داشت، می‌نشینیم.
طیبه عباسی، از زائران اربعین در گفت‌وگو با ایکنا از مازندران، اظهار کرد: در روز‌های اول هرگز باورم نمی‌شد که به این سفر بروم شاید همیشه به دنبال فرصتی می‌گشتم تا این سفر معنوی قسمتم شود و من هم کربلایی شوم.
وی افزود: همه اقوام و آشنایان سال گذشته به کربلا رفته بودند و من بی‌قرار شدم، با خودم عهد بستم امسال هر طور شده به این سفر بروم. تابستان امسال به مشهد رفته بودم و برای همه ما دوره آموزشی برگزار شده بود، در آخرین روز کلاس به ما گفتند همه شما زائر کربلا هستید.
این زائر ادامه داد: از خوشحالی اشک ریختم، اما نگران بودم نتوانم هزینه سفر را تهیه کنم دقایقی به فکر افتادم که قرض کنم یا وام بگیرم تا اینکه در اوج ناباوری، یک خیّر هزینه این سفر را تقبل کرد.
وی ادامه داد: روز موعود فرا رسید و در مسیر به این فکر می‌کردم نکند به مقصد نرسم، هر لحظه منتظر اتفاقی بودم وقتی وارد خاک عراق شدیم هم باور نمی‌شد در خاک عراق هستم. گرمای هوا، گرد و غبار، سختی راه همه و همه دست به دست هم می‌داد تا به این فکر کنم که حضرت زینب(س) چطور آن همه مصیبت و سختی را تحمل کرد؟
عباسی گفت: اول به نجف رفتیم، شب در حیاط حرم نماز خواندیم، در پوست خود نمی‌گنجیدم از اینکه لیاقت حضور در حرم اولین امام شیعیان نصیبم شد. در نگاه اول برای ظهور آقا امام زمان(عج) دعا کردم.
وی افزود: برای رفتن به حرم امام حسین(ع) باید عمود‌های زیادی را پشت سر می‌گذاشتیم. مسن‌تر‌ها با ماشین می‌رفتند و جوان‌تر‌ها با پای پیاده، ۳۰۰ عمود را طی کردیم و بعد از ناهار و نماز دوباره راه‌مان را ادامه دادیم ساعت چهار صبح به عمود ۷۷۷ رسیدیم برای درمان تاول پاهایم به درمانگاه رفتم بعد از نماز و استراحت باقی راه را رفتیم تا به «تَلِّ زینبیه» برسیم.
این زائر بیان کرد: در بین راه خبر دادند که برادرم هم به این سفر آمده تمام مسیر را به شوق برادر بودم از اینکه او هم توفیق زیارت را پیدا کرده بسیار خوشحال بودم، اما به جهت ازدحام جمعیت موفق به دیدارش نشدم کمی که دلتنگ برادرم شدم با خودم گفتم من چهار روز برادرم را ندیدم و دلتنگ او شدم حضرت زینب(س) چه صبری داشت از فراق برادری که در حقش جنایت‌ها کردند.
وی افزود: مکانی که برای استراحت ما در نظر گرفتند مشرف به حرم بود، یک دل سیر با حضرت درد و دل کردم و به او گفتم قدم‌هایم را نذر آمدن مهدی فاطمه‌ات می‌کنم.
این زائر اظهار کرد: لذت‌بخش‌ترین قسمت سفر زیارت در کاظمین بود؛ شبی به یادماندنی برایم ثبت شد. پس از بازگشت از سفر خیلی زود بی‌قرار شدم، اما خدا را شاکرم که به لطف او و کمک خیران نیک‌اندیش و همکاری و برنامه‌ریزی کمیته امداد توانستم برای اولین بار به این سفر معنوی بروم.
به گزارش ایکنا از مازندران هر ساله کمیته امداد مازندران با استفاده از ظرفیت و مشارکت خیران، مددجویان تحت حمایت را به این سفر معنوی اعزام می‌کند و استقبال مددجویان به این سفر معنوی هر سال بیشتر می‌شود. امیدواریم این سنت ادامه یابد تا افراد کم‌بضاعت که تاکنون به این سفر‌های معنوی مشرّف نشدند نیز به زیارت سرور و سالار شهیدان نائل شوند.
انتهای پیام
