حسین(ع) معرف خداست

در روزگاری که آتئیست‌ها مردم را با صدها نیرنگ و فریب به بی‌خدایی و خداناباوری دعوت می‌کنند، حضرت سیدالشهداء(ع) بهترین دلیل برای وجود خدای بزرگ و هستی‌بخش است.

امروز حتی دشمنان خبیث اهل بیت(ع) و شیعه اعتراف می‌کنند محبت و عشق به اباعبدالله الحسین(ع) شرق و غرب عالم را درنوردیده است و مردم از ادیان و مذاهب مختلف عاشقانه به امام حسین ارادت دارند؛ از بودایی و زردشتی تا یهودی و نصرانی، از دانشمندان و عالمان تا گردن‌کشان و رندان، از حاکمان و قلدران تا محرومین و ضعیفان همه خاکسار درگاه سرور آزادگان جهان حسین بن علی هستند.

حال باید به این پرسش پاسخ داد که چه کسی این محبت و عشق صادقانه و خالصانه را در این جمعیت از گذشته دور تا امروز و هر روز افزون‌تر از پیش قرار داده است؟! این همه انسان از همه نژادها و رنگ‌ها و از عقاید و باورهای نابرابر چرا بدون هیچ منت و پاداشی از مال و جان خود برای این ابرمرد تاریخ هزینه می‌کنند؟!

بی‌تردید هر عقل سلیم و وجدانی پاک منبع و سرچشمه این عشق و سوز را خدای هستی‌بخش می‌داند؛ قدرتی غیرمادی و ماوراءطبیعه که می‌تواند میلیون‌ها انسان را در طول قرن‌ها شیفته و شیدای یک انسان کامل کند.

در علم منطق می‌گویند «معرف اجل و اعرف از معرف باشد» یعنی اینکه باید تعریف‌کننده از تعریف شده آشکارتر و شناخته‌شده‌تر باشد.

در حدیث قدسی آمده است «کُنْتُ کَنْزاً مَخْفِیاً فَأَحْبَبْتُ أَنْ اُعْرَفْ فَخَلَقْتُ الْخَلْقَ لِکَی اُعْرَف: گنجی نهفته بودم دوست داشتم شناخته شوم پس خلق کردم مخلوقات را تا شناخته شوم».

خداوند انسان را به عشقِ شناخت خودش خلق کرد و لازم بود تا از میان این همه انسان، یکی خدایی خدا را به عالم و آدم اعلان کند. حسین(ع) انسان کامل و خلیفه‌الله این مسئولیت را بر عهده گرفت برای اینکه خدا شناخته شود و نیاز به حسین بود و حسین در کربلا کاری کرد که همه جهان او را شناختند.

حسین با اخلاص و صدقش همه آنچه دوست می‌داشت در راه خدا تقدیم کرد و خدای بزرگ همه جهان را محب و دوستدار او ساخت و اکنون کسی نمی‌تواند بگوید حسین بدون اراده الهی جهانی شده و لذا رسالت خلقت انجام پذیرفت و خدای حسین با حسین جهانی شد؛ آری! حسین معرف خداست!

یادداشت از سیداحمد ذبیحی، عضو هیئت علمی جهاددانشگاهی گیلان