معرفی بقعه امامزاده «سلطان محمد طاهر» در بابل
گروه فرهنگ و هنر: بقعه امامزاده «سلطان محمد طاهر» شهرستان بابل، يكی از آثار مذهبی تاريخی شهرستان بابل است كه در سه كيلومتری شمال شرقی شهر بابل قراردارد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه مازندران، بقعه امامزاده سلطان «محمد طاهر»، در سه كيلومتری شمال شرقی شهر بابل مركز شهرستان بابل قراردارد و مرقد يكی از نوادگان امام موسی كاظم (ع) است و شماره ثبت تاريخی اين بنا 67 است، احداث اين بقعه به قرن نهم هجری قمری برمی‌گردد و ساختمان آن برج كثيرالاضلاعی كه با آجر ساخته شده است.
برج بقعه با طرح هشت ضلعی در نمای خارجی و بر روی هرضلع طاق نمايی در پايين و قاب مستطيل شكلی در بالا ديده می‌شود و ارتفاع برج 22 متر است.
بانی ساختمان اين بقعه «امير مرتضی الحسينی» فرزند سيد «علی»، از نوادگان مير بزرگ مرعشی است و معمار اين بنا «شمس‌الدين ابن نصرالله المطهری» بوده است، كه اين بقعه را در سال 875 هجری قمری ساخته است.
در اين بقعه چهار لنگه در بسيار نفيس چوبی منقش كاری شده وجود داشته است كه بر اثر بی‌توجهی اين درهای نفيس به سرقت رفت، كه دو لنگه از اين درها پيدا شد و مجددا در محل اصلی آنها نصب شد.
سازنده درهای اين امامزاده استاد «علی بن فخرالدين نجار رازی« در سال 897 هجری قمری بوده است.
بر روی قبر امامزاده صندوق چوبی مشبك، متعلق به تاريخ 785 هجری قمری، قرار دارد و داخل صحن يك سنگ قبر وجود داشت كه اطراف آن با آيات قرآنی به خط نسخ ممتاز نوشته شده بود كه اين سنگ نيز به سرقت رفته است.
ساختمان مقبره توسط «اميرالحسينی» پسر سيد «علی» از نواده مير بزرگ آغاز شده بود، كه پس از او پسرش «امير محمد الحسينی» و بعد از او «امير محمد»، «امير عبدالكريم» و «امير عبدالرحيم»، پسران «امير محمد» احداث بنا را ادامه دادند، تا در سال 875 هجری قمری در دوره امير «رضيالذين الحسينی» اين بنا را به اتمام رساندند.
در گذشته در اعياد مذهبی همچون عيد قربان در كنار اين امامزاده بازار بزرگ و شلوغی برپا می‌شد، كه مردم علاوه بر زيارت، از امكانات و كالاهای اين بازار نيز بهره‌مند می‌شدند كه اين بازار هم اكنون برپا نمی‌شود.
برج بقعه با طرح هشت ضلعی در نمای خارجی و بر روی هرضلع طاق نمايی در پايين و قاب مستطيل شكلی در بالا ديده می‌شود و ارتفاع برج 22 متر است.
بانی ساختمان اين بقعه «امير مرتضی الحسينی» فرزند سيد «علی»، از نوادگان مير بزرگ مرعشی است و معمار اين بنا «شمس‌الدين ابن نصرالله المطهری» بوده است، كه اين بقعه را در سال 875 هجری قمری ساخته است.
در اين بقعه چهار لنگه در بسيار نفيس چوبی منقش كاری شده وجود داشته است كه بر اثر بی‌توجهی اين درهای نفيس به سرقت رفت، كه دو لنگه از اين درها پيدا شد و مجددا در محل اصلی آنها نصب شد.
سازنده درهای اين امامزاده استاد «علی بن فخرالدين نجار رازی« در سال 897 هجری قمری بوده است.
بر روی قبر امامزاده صندوق چوبی مشبك، متعلق به تاريخ 785 هجری قمری، قرار دارد و داخل صحن يك سنگ قبر وجود داشت كه اطراف آن با آيات قرآنی به خط نسخ ممتاز نوشته شده بود كه اين سنگ نيز به سرقت رفته است.
ساختمان مقبره توسط «اميرالحسينی» پسر سيد «علی» از نواده مير بزرگ آغاز شده بود، كه پس از او پسرش «امير محمد الحسينی» و بعد از او «امير محمد»، «امير عبدالكريم» و «امير عبدالرحيم»، پسران «امير محمد» احداث بنا را ادامه دادند، تا در سال 875 هجری قمری در دوره امير «رضيالذين الحسينی» اين بنا را به اتمام رساندند.
در گذشته در اعياد مذهبی همچون عيد قربان در كنار اين امامزاده بازار بزرگ و شلوغی برپا می‌شد، كه مردم علاوه بر زيارت، از امكانات و كالاهای اين بازار نيز بهره‌مند می‌شدند كه اين بازار هم اكنون برپا نمی‌شود.
