فرازی بر زندگی آيت‌الله «ابوالحسن ايازی»؛ عالم مازندرانی
گروه انديشه و علم: متن زير نگاهی است به زندگانی عالم ربانی، آيت‌الله «ابوالحسن ايازی»، يكی از علمای رستم‌كلا از توابع شهرستان بهشهر كه در سال 1310 هجری شمسی ديده به جهان گشود و 26 اسفند ماه سال 1380 در سن 70 سالگی دعوت حق را لبيك گفت.
به گزاش خبرگزای قرآنی ايران (ايكنا) شعبه مازندران، عالم ربانی، آيت‌الله «ابوالحسن ايازی»، در سال 1310 هجری شمسی در رستم كلا از توابع شهرستان بهشهر ديده به جهان گشود. پدر بزرگوارشان حضرت آيت الله حيدر ايازی، عالمی عامل و شخصيتی بارز، با درايت و هوشمند بود.
وی كه خود از محاضر آيات عظام در قم و نجف اشرف برخوردار بود، تصميم گرفت دروازه علم را به روی فرزندش بگشايد.
آيت الله«ايازی» برای تحصيل به اجباری تن داد كه ناخواسته بود. يعنی به جای حوزه، روانه مدرسه شد. مقطع ابتدايی را با هوش سرشاری سپری كرد، اما با افول اجبار، راه اختيار برگزيد و پدر كه مربی مقدمات علوم اسلامی او بود با اتمام دوره دبستان، وی را وارد حوزه علميه «كوهستان» كرد.
هم‌زمان با زعامت پربركت آيت الله «بروجردی» به مرجعيت اسلام، او نيز وارد حوزه علميه قم شد و از محضر بزرگانی چون آيت‌الله «بروجردی» و علامه «طباطبايی» و ديگران كسب فيض كرد.
حافظه سرشار و استعداد درخشان اين طالب علم، همراه با ذوق و قريحه، شايان شخصيتی چون او، باعث شد كه علاوه بر طی مراحل و مدارج عاليه علمی چون؛ فقه و اصول و حديث و تفسير و ساير رشته‌های علوم نقليه، به فراگيری علوم عقليه از جمله كلام و حكمت و حساب و رياضيات نيز بپردازد.
او در پرتو اين آموزش غنی و قوی خويش كه جلب توجه علمای حوزه را كرده بود، هم‌زمان با تحصيل به وی اجازه تدريس نيز داده شد.
بدين‌سان كه با گذشت اندك زمانی در زمره مدرسان ادبيات و سطوح اوليه، قرار گرفت.
اين مدرس عالی‌قدر حوزه به مدت چهار سال تحصيل خود را در محضر شخصيت عالی مقام مرجعيت آيت الله «بروجردی» گذراند.
با عبور 12 ساله در حوزه علميه قم به منظور طی مدارج علمی بالاتر درسال 1335 هجری قمری به حوزه علميه نجف اشرف رهسپار و در كنار بارگاه «ناطق قرآن» و «صاحب نهج‌البلاغه» سرگرم بلاغت شد.
وی درس خارج فقه عبادی را نزد آيت‌الله سيد «محمود شاهرودی»، «درس فقه معاملی» را نزد آيت‌الله ميرزا «هاشم آملی» و «درس خارج اصول» را نزد آيت‌الله ميرزا «باقر زنجانی» فرا گرفت و همچنين از محاضر بزرگانی چون آيات عظام سيد «يحيی يزدی»، «حسين حلی»، سيد «محسن حكيم» وسيد «ابوالقاسم خويی» در ساير ابواب فقهی و قواعد فقهيه بهره برد.
در دوران تحصيل در نجف اشرف نيز به امر تدريس اهتمام می‌ورزيدند و دروس سطوح(رسايل،مكاسب،كفايه) را تدريس می‌كردند.
با همه اين بهره‌های علمی و عملی و اجتهاد در آستانه سی سالگی قرار داشت كه درخشش آن در سراسر مازندران ظهور يافت و سرانجام با تقاضای آيت‌الله «كوهستانی» از آيت الله «شاهرودی» مبنی بر انتظا ر بی‌تابانه مردم اين سامان در عزيمت علامه «ايازی» از نجف اشرف، به سرزمين مازندران پس از گذشت 8 سال، بالاخره در پاييز سال (1341 ه.ش) وارد زادگاهش رستم‌كلا شد.
او تأسيس حوزه علميه و تربيت طلاب علوم دينی را در رأس عمل آينده‌اش قرار داده بود و پس از تاسيس حوزه علميه عالی‌ترين عملی بود كه انجام آن می‌بايد لازم‌الاجرا و سرلوحه كارها قرار گيرد.
آيت‌الله «ايازی» درسال 1342 حوزه علميه جعفريه رستم‌كلا را تأسيس كرد و در طول قريب به چهار دهه فعاليت در اين پايگاه و قبل از آن در حوزه‌های بزرگ علمی و شيعه نتيجه‌اش پرورش بالغ بر پنج هزار تن طلبه و عالم و محقق و استاد دانشگاه و حوزه و قاضی و مجتهد و مرجع تقليد بود.
شهادت پنجاه تن از گران‌قدرا ن طلبه حوزه علميه جعفريه رستم‌كلا گواه بر اين مدعا است. اين حوزه علميه از سال 1378 پس از كسالت آيت‌الله «ايازی» تحت نظارت مستقيم فرزند خلف ايشان آيت الله «محمد جواد ايازی» قرار گرفت كه بادقت و ظرافت خاص خود همچون پدر به وضع درسی، اخلاقی و تربيتی طلاب عنايات تام دارند.
آيت الله «ايازی»در طول عمر با بركت خود كتاب‌ها و مقالاتی چون، تقريرات دوره درس خارج اصول آيت الله ميرزا «باقر زنجانی»، تقريرات دوره فقه معاملی آيت الله ميرزا «هاشم آملی»، رسايل و جزواتی در ابواب مختلفه فقهی، ديوان اشعار عربی موسوم به «هدايت الانوار» و اشعار فارسی در رثای سالار شهيدان را تأليف كرد.
آيت الله «ايازی» روز يك‌شنبه 26 اسفند ماه سال1380 در سن 70 سالگی دعوت حق را لبيك گفت و پيكر مطهرش در صحن مسجد مجاور منزلش به خاك سپرده شد.
وی كه خود از محاضر آيات عظام در قم و نجف اشرف برخوردار بود، تصميم گرفت دروازه علم را به روی فرزندش بگشايد.
آيت الله«ايازی» برای تحصيل به اجباری تن داد كه ناخواسته بود. يعنی به جای حوزه، روانه مدرسه شد. مقطع ابتدايی را با هوش سرشاری سپری كرد، اما با افول اجبار، راه اختيار برگزيد و پدر كه مربی مقدمات علوم اسلامی او بود با اتمام دوره دبستان، وی را وارد حوزه علميه «كوهستان» كرد.
هم‌زمان با زعامت پربركت آيت الله «بروجردی» به مرجعيت اسلام، او نيز وارد حوزه علميه قم شد و از محضر بزرگانی چون آيت‌الله «بروجردی» و علامه «طباطبايی» و ديگران كسب فيض كرد.
حافظه سرشار و استعداد درخشان اين طالب علم، همراه با ذوق و قريحه، شايان شخصيتی چون او، باعث شد كه علاوه بر طی مراحل و مدارج عاليه علمی چون؛ فقه و اصول و حديث و تفسير و ساير رشته‌های علوم نقليه، به فراگيری علوم عقليه از جمله كلام و حكمت و حساب و رياضيات نيز بپردازد.
او در پرتو اين آموزش غنی و قوی خويش كه جلب توجه علمای حوزه را كرده بود، هم‌زمان با تحصيل به وی اجازه تدريس نيز داده شد.
بدين‌سان كه با گذشت اندك زمانی در زمره مدرسان ادبيات و سطوح اوليه، قرار گرفت.
اين مدرس عالی‌قدر حوزه به مدت چهار سال تحصيل خود را در محضر شخصيت عالی مقام مرجعيت آيت الله «بروجردی» گذراند.
با عبور 12 ساله در حوزه علميه قم به منظور طی مدارج علمی بالاتر درسال 1335 هجری قمری به حوزه علميه نجف اشرف رهسپار و در كنار بارگاه «ناطق قرآن» و «صاحب نهج‌البلاغه» سرگرم بلاغت شد.
وی درس خارج فقه عبادی را نزد آيت‌الله سيد «محمود شاهرودی»، «درس فقه معاملی» را نزد آيت‌الله ميرزا «هاشم آملی» و «درس خارج اصول» را نزد آيت‌الله ميرزا «باقر زنجانی» فرا گرفت و همچنين از محاضر بزرگانی چون آيات عظام سيد «يحيی يزدی»، «حسين حلی»، سيد «محسن حكيم» وسيد «ابوالقاسم خويی» در ساير ابواب فقهی و قواعد فقهيه بهره برد.
در دوران تحصيل در نجف اشرف نيز به امر تدريس اهتمام می‌ورزيدند و دروس سطوح(رسايل،مكاسب،كفايه) را تدريس می‌كردند.
با همه اين بهره‌های علمی و عملی و اجتهاد در آستانه سی سالگی قرار داشت كه درخشش آن در سراسر مازندران ظهور يافت و سرانجام با تقاضای آيت‌الله «كوهستانی» از آيت الله «شاهرودی» مبنی بر انتظا ر بی‌تابانه مردم اين سامان در عزيمت علامه «ايازی» از نجف اشرف، به سرزمين مازندران پس از گذشت 8 سال، بالاخره در پاييز سال (1341 ه.ش) وارد زادگاهش رستم‌كلا شد.
او تأسيس حوزه علميه و تربيت طلاب علوم دينی را در رأس عمل آينده‌اش قرار داده بود و پس از تاسيس حوزه علميه عالی‌ترين عملی بود كه انجام آن می‌بايد لازم‌الاجرا و سرلوحه كارها قرار گيرد.
آيت‌الله «ايازی» درسال 1342 حوزه علميه جعفريه رستم‌كلا را تأسيس كرد و در طول قريب به چهار دهه فعاليت در اين پايگاه و قبل از آن در حوزه‌های بزرگ علمی و شيعه نتيجه‌اش پرورش بالغ بر پنج هزار تن طلبه و عالم و محقق و استاد دانشگاه و حوزه و قاضی و مجتهد و مرجع تقليد بود.
شهادت پنجاه تن از گران‌قدرا ن طلبه حوزه علميه جعفريه رستم‌كلا گواه بر اين مدعا است. اين حوزه علميه از سال 1378 پس از كسالت آيت‌الله «ايازی» تحت نظارت مستقيم فرزند خلف ايشان آيت الله «محمد جواد ايازی» قرار گرفت كه بادقت و ظرافت خاص خود همچون پدر به وضع درسی، اخلاقی و تربيتی طلاب عنايات تام دارند.
آيت الله «ايازی»در طول عمر با بركت خود كتاب‌ها و مقالاتی چون، تقريرات دوره درس خارج اصول آيت الله ميرزا «باقر زنجانی»، تقريرات دوره فقه معاملی آيت الله ميرزا «هاشم آملی»، رسايل و جزواتی در ابواب مختلفه فقهی، ديوان اشعار عربی موسوم به «هدايت الانوار» و اشعار فارسی در رثای سالار شهيدان را تأليف كرد.
آيت الله «ايازی» روز يك‌شنبه 26 اسفند ماه سال1380 در سن 70 سالگی دعوت حق را لبيك گفت و پيكر مطهرش در صحن مسجد مجاور منزلش به خاك سپرده شد.
